stało się!

[Scott]

siemaszko napisał(a):Łk 19,45-48

45 Po wejściu na teren świątyni zaczął wyrzucać sprzedawców, 46 mówiąc im: "Napisane jest: "Mój dom będzie domem modlitwy", a wy uczyniliście z niego jaskinię grabieżców".

Scott :
Czym były te słowa dla Arcykapłanów jak nie anarchią?
Czy nie uważasz że należny wynieść z tej nauki wrażenie że to co nazywasz anarchią jest dochodzeniem do ładu i porządku ?

No i jest to przykład gorliwości o Dom Boży, czyli właśnie zachowania ładu i porządku, nie przekraczania pewnych granic. Nie wiem gdzie tu widzisz potwierdzenie że Jezus miał coś wspólnego z takim myśleniem własnie...


Anarchię krytykuje św Paweł tutaj z komentarzem:

Cytat:Każdy niech będzie poddany władzom, sprawującym rządy nad innymi. Nie ma bowiem władzy, która by nie pochodziła od Boga, a te, które są, zostały ustanowione przez Boga. Kto więc przeciwstawia się władzy – przeciwstawia się porządkowi Bożemu. Ci zaś, którzy się przeciwstawili, ściągną na siebie wyrok potępienia. Albowiem rządzący nie są postrachem dla uczynku dobrego, ale dla złego. A chcesz nie bać się władzy? Czyń dobrze, a otrzymasz od niej pochwałę. Jest ona bowiem dla ciebie narzędziem Boga, [prowadzącym] ku dobremu. Jeżeli jednak czynisz źle, lękaj się, bo nie na próżno nosi miecz. Jest bowiem narzędziem Boga do wymierzenia sprawiedliwej kary temu, który czyni źle. Należy więc jej się poddać nie tylko ze względu na karę, ale ze względu na sumienie (Rz 13, 1-5) – pisał św. Paweł do chrześcijan w Rzymie.

Niewiele tekstów w Piśmie św. było tak często i tak różnie komentowanych, tak używanych i tak nadużywanych, jak te wiersze. Chciano uczynić z chrześcijaństwa ruch rewolucyjny, i tak przedstawiały go różne organizacje terrorystyczno-lewackie. Chrystus, a następnie apostołowie, głosili tezy, które w ostateczności wywróciły świat rzymski, choćby przez zniesienie niewolnictwa, ale nigdy nie głosili tez rewolucyjnych, a pracując wśród ludzi prostych i przypominając o ich godności i godności wykonywanej pracy, nigdy nie wzywali na barykady.

To więc twierdzi i św. Paweł, który dobrze wiedział, że na świecie istnieje porządek nadany przez Boga, i że władza od Boga pochodzi. Zwróćmy uwagę na fakt, że pierwsi chrześcijanie żyjący w epoce prześladowań, zachęcali, by modlono się za władzę, za cesarzy, a więc za swoich prześladowców. Co więcej, Meliton z Sardes żyjący w II w. proponował władzy pewnego rodzaju pakt: chrześcijanie będą się modlili za cesarza i władze i w ten sposób ściągną na nich Boże błogosławieństwo. Chrześcijanie bowiem czuli się odpowiedzialni za ten świat, niezależnie od tego, czy on ich prześladował, czy nie.

A równocześnie ci sami ludzie, gdy władza żądała od nich zaparcia się wiary, w imię praw emanowanych przez władców odmawiali, bo wprawdzie wszelka władza pochodzi od Boga, ale bardziej trzeba się bać Boga niż ludzi.

Czy my potrafimy modlić się za tych, którzy nami rządzą, wybranych powszechną wolą ludu, niezależnie od tego, czy odpowiada nam ich opcja polityczna, czy nie? Czy zbyt wiele czasu nie marnujemy na bezpłodne krytykowanie, chociaż możemy przecież pomóc im w dobrym rządzeniu naszą modlitwą? Jeśli więc władza pochodzi od Boga, to mamy ją wspierać: jako Polacy – działalnością obywatelską, natomiast jako chrześcijanie – naszą ofiarą i modlitwą za rządzących.


ks. Marek Starowieyski

http://storico.radiovaticana.org/pol/sto..._boga.html