spioh napisał(a):to jest oczywista oczywistość: mam dziecko = wychowuję dziecko = wpajam mu umiejętności i wiedzę (w tym również to co określa się mianem cnót).
Z tym stwierdzeniem się zgodzę, ale wierz mi, że to tak do końca nie jest takie proste i oczywiste jak się może wydawać. Jak się ma dzieci to patrzysz na to zupełnie inaczej.Owszem, trzeba podchodzic do wychowania jak najlepiej, ale często mimo starań przekazywania wartości, tych cnót wychodzi inaczej niż tego oczekiwaliśmy.. My jako katolicy wychowujemy dzieci starajac się im przekazywać wartości i cnoty, ale to wcale nie jest takie proste. Podam ci prosty przykłąd jak to wyglada: my jako rodzice tłumaczymy dzieciom, że takie sprawy jak wrózby czy inne praktyki sa sprzeczne z wiara chrześcijańską. I zapewne mamy rację, prawda? Tylko co z tego, jak dziecko idzie do szkoły i klasa organizuje Andrzejki i ma przygotować wrózby. Takie sytuacje pokazują, że mimo starań rodziców dzieci chłoną tez inną wiedzę w środowisku w jakim się znajdują i to często może być wiedza znacznie różniąca się od tej katolickiej, chrześcijańskiej. Dziecko w takich sytuacjach ma niezły zamet w rozumowaniu, bo nie wie kogo ma słuchać: czy rodziców czy tych ludzi w srodoiwsku: szkolnym czy innym. To są rozbiezności, które często rodzicom utrudniaja właściwe wychowanie. I można sobie flaki wywalać, chodzić na głowie a i tak nasze starania moga byc niszczone przez srodowisko, przez edukację, która rózni się od tej chrześcijańskiej. Ale napewno te podstawowe wartości powinny być przekazywane i one pozostaną w świadomości dzicka, bo i tak rodzice sa często tym największym źródłem edukacji, szczególnie jeśli chodzi o takie najważniejsze wartości, które wiążą się z relacjami z innymi ludźmi:szacunek, kultura, pomoc innym itp. To wszystko najczęściej pochodzi z domu - o ile sami rodzice wpajaja dziecku takie wartości. Niektórzy sobie olewaja a potem płaczą lub nie wierzą w to, że dziecko poszło inna drogą, że sie np stoczyło. Chcąc mieć dzieci trzeba sie podjać odpowiedzialności ich wychowania, właściwego wychowania, inaczej wychowuje się maszyny, które są pozbawione wszelkich wartościowych cech ludzkich. Dzieci stają sie ofiarami swoich rodziców, ich błędów, braku zainteresowania.
Jak pisałem: mamy trójke dzieci i nasze starania są niszczone przez innych, ale i tak dzieciom pozostaje w pamięci to czego uczyli ich rodzice. Mogą nauczyć sie wielu durnych rzeczy, ale pewne wazne cechy, cnoty pozostaną w nich na długi czas i to już jest sukces, gdy będa one do czasu, aż dziecko samo zauważy, że to co uczyli jego rodzice przydaje sie wzyciu, że chroni go przed powaznymi błędami, konsekwencjami. Raczej nigdy nie będzie tak jak bysmy tego chcieli, ale ważne jest, aby te podstawy dzieciom przekazywać. Brak wartości chrześcijańskich w życiu dziecka to już będzie wiązało się z poważnymi błędami czy cierpieniem w dalszym zyciu dziecka.
