Czy tylko nieliczni będą zbawieni?

[msg]

To jest bardzo poważne pytanie, które sam niedawno sobie uświadomiłem, że skoro On umarł za moje grzechy, to jak ktoś mi mówi, że musze czynić dobre ucznynki, żeby być zbawiony, to Jego śmierć staje się bezsensowna, ponieważ i tak to ode mnie zależy moje zbawienie, a nie od Jego śmierci. Ale to jest właśnie ta religijność, jaką wynosimy jeszcze z przedszkola, a potem jakoś za bardzo nikt nam chyba tego nie tłumaczy.

Z grzechami jest tak, że masz je odpuszczone, czyste konto, ale niestety czy też stety, ponosisz konsekwencje swoich grzechów, które zazwyczaj ciągną się jeszcze długo za człowiekiem.

Jest jeszcze jedna, też dosyć trudna sprawa, bo gdyby Bóg nie chciał, to byś nie grzeszył, tylko byś był przykładnym katolikiem, z któego wszyscy mogliby brać przykład. A jednak Bóg szanuje naszą wolną wolę, żebyśmy mogli żyć, tak jak sobie chcemy.

I w zbawieniu to nie chodzi o to, żeby robić dobre uczynki, tylko żeby uwierzyć w Boga, nie przyjąć do wiadomości, tylko uwierzyć w to, że On jest panem życia i śmierci. Dobre uczynki potrafi robić każdy człowiek, nie trzeba do tego być osobą wierzącą; chodzi o uczynki życia wiecznego.

Przeczytaj sobie ten tekst z Opoki:
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/...tymi2.html

i jeszcze ten fragment z listu św. Jakuba:

Cytat:Wiara bez uczynków jest martwa

14 Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy [sama] wiara zdoła go zbawić?* 15 Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, 16 a ktoś z was powie im: «Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta!» - a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała - to na co się to przyda? 17 Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. 18 Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. 19 Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą*.
20 Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna? 21 Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złożył syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym?* 22 Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i przez uczynki stała się doskonała. 23 I tak wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył przeto Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość*, i został nazwany przyjacielem Boga. 24 Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary*. 25 Podobnie też nierządnica Rachab, która przyjęła wysłanników i inną drogą odprawiła ich*, czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje uczynki? 26 Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków.

No i jeżeli uznasz, że Jezus jest Panem twojego życia, doświadczysz Go w swoim życiu, to powoli będziesz dostrzegał, że nie jest tobie potrzebny do szczęścia grzech (czyli robienie czegoś co jest związane z grzechem), ponieważ odczujesz, powtarzam: będziesz normalnie czuł, szczęście i spełniene swojego życia. I nie będziesz się czuł ograniczony.

Bo tak naprawdę to wydaje mi się, że rozmowę z Bogiem trzeba zacząć od tego, że w ogóle nie ma się wiary: ja nie wierzę, że Ty jesteś. Ale mam w sobie tę kropelkę pokory, że chcę Ciebie w swoim życiu doświadczyć, żebyś mi się pokazał.

Cytat:Skoro zapłacił za mnie rachunek w knajpie to po co mam się ograniczać w konsumcji?

Ponieważ jak przeholujesz z konsumpcją to źle się to dla ciebie skończy.