Czy tylko nieliczni będą zbawieni?

[ddv]

Olgo, Moniczko !
Przepraszam, że musialyście tak długo czekać - lecz ostatnio mam straswznie mało czasu na internet - a wygląda na to, ze będę miał go jeszcze o wiele mniej
Zatem - przejdżmy do sedna opierając się na wyjaśnieniach teologów:

Cytat:4. Dlaczego bez pomocy Chrystusa nikt nie mógłby osiągnąć wiecznego zbawienia? Tt 2,14; por. 1 P 1,18-19; Rz 3,23-24

Ciężkie grzechy „uśmiercają" w człowieku nadprzyrodzony dar miłości Bożej, udzielony przez Ducha Świętego, bez miłości zaś nie można osiągnąć wiecznego szczęścia. Grzech ciężki jest „śmiercią" miłości.

W tę duchową śmierć popadła cała ludzkość z powodu upadku pierwszych rodziców i win osobistych poszczególnych ludzi. Syn Boży jednak stał się człowiekiem, umarł na krzyżu i zmartwychwstał, aby swoją łaską unicestwić nasze grzechy, aby nas usprawiedliwić, odrodzić duchowo i doprowadzić do pełnej miłości, nieodzownej do osiągnięcia wiecznego zbawienia. Św. Paweł stwierdza: „Wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie. Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę, mocą Jego krwi" (Rz 3,23-25). Jeśli wierzymy i kochamy, co stanowi warunek osiągnięcia zbawienia, to dlatego, że Chrystus obdarzył nas swoją łaską. Każdy z nas jest „zabłąkaną owcą", którą Chrystus albo już znalazł, albo — jeszcze jej szuka (por. Łk 15,3-7).

5. Dlaczego bez łaski Chrystusa nikt nie potrafiłby się szczerze nawrócić? Łk 15,8-10

Aby uzyskać przebaczenie grzechów, człowiek musi uwierzyć w miłosierdzie Boże, z miłości do Niego żałować za swoje winy i prosić Go o przebaczenie. Bez łaski Chrystusa jednak nie można ani wierzyć, ani zwrócić się do Boga, ani żałować za grzechy. Wysłużona przez Zbawiciela łaska pozwala nam wierzyć, a gdy zgrzeszymy, pobudza nas do żalu, rozbudza w nas miłość, bez której nie można otrzymać wiecznego zbawienia.

Jezus Chrystus podobny jest do kobiety mającej dziesięć drachm, która—zgubiwszy jedną—zaczęła skwapliwie jej szukać, gdy zaś ją znalazła, bardzo się ucieszyła (por. Łk 15,8-10). Gdyby Zbawiciel nie udzielił nam swojej łaski, wszyscy trwalibyśmy na zawsze w grzechach, w nienawiści i dlatego po śmierci zostalibyśmy na wieki potępieni.

Św. Paweł ukazuje wspaniałomyślność Boga mówiąc: „Bóg zaś okazuje nam swoją miłość [właśnie] przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami. Tym bardziej więc będziemy przez Niego zachowani od karzącego gniewu, gdy teraz przez krew Jego zostaliśmy usprawiedliwieni. Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem

przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednani, dostąpimy zbawienia przez Jego życie, l nie tylko to — ale i chlubić się możemy w Bogu przez naszego Jezusa Chrystusa, przez którego teraz uzyskaliśmy pojednanie" (Rz 5,8-11). Kto odrzuca łaskę Chrystusa, ten nie może osiągnąć wiecznego zbawienia.

6. Jakie możliwości zbawienia posiada człowiek, który nawraca się dopiero w chwili śmierci? Mt 20,1-16

Bóg pragnie zbawić każdego, każdemu chce udzielić nagrody, dlatego może osiągnąć życie wieczne nawet ten, kto nawraca się dopiero w chwili śmierci. To nawrócenie polega na szczerym, wypływającym z miłości żalu za grzechy, na pragnieniu zadośćuczynienia Bogu i ludziom za wyrządzone krzywdy, a także na chęci przyjęcia sakramentu pojednania. Kto nie zna tego sakramentu lub nie może go przyjąć, np. z powodu nieosiągalności kapłana, temu Bóg także przebaczy wszystkie, nawet najcięższe grzechy, jeżeli tylko za nie szczerze, z miłości ku Niemu żałuje.

7. Dlaczego odkładanie nawrócenia i pokuty na moment śmierci stanowi niebezpieczeństwo dla wiecznego zbawienia? Mt 24,42-51

Nikt nie wie, kiedy umrze, dlatego nikt nie może mieć pewności, że zdąży się nawrócić przed śmiercią. Jezus przestrzega: „Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie" (Mt 24,42). Kto świadomie grzeszy, a pokutę, żal, przystąpienie do sakramentu pojednania odkłada na moment śmierci, ten nie ma w sobie miłości. Nie jest pewne, czy człowiek — który znał miłosierdzie i cierpliwość Boga, a mimo to uparcie przez całe życie odrzucał Jego łaskę skłaniającą go do przemiany życia— nawróci się przed śmiercią. Bóg zaprasza nas do przyjaźni ze sobą, jednak nie chce nikogo zmuszać do niej – ani w ciągu całego życia, ani w chwili śmierci, gdyż szanuje naszą wolność i decyzje.
http://www.teologia.pl/m_k/zag08-6.htm#4

Upraszczając - Chrystus umarł za nasze grzechy, gdyż - sam będąc Bogiem i człowiekiem w jednej Osobie - mógł poświęcić własne cierpienie osoby NIEWINNIE SKAZANEJ - umęczonej i zamordowanej za nas wszystkich.
Dał nam również WZORZEC POSTĘPOWANIA - jak mamy walczyć ze złem.
Pokazał nam również właściwą drogę do zwycięstwa nad szatanem.
Człowiek przecież swoim własnym postępowaniem pozbawił się możliwości przebywania w Raju (grzech Adama i Ewy, DOBROWOLNIE poddającej się pokusie "złego" (szatana) ) - Chrystus otwarł nam z powrotem tą możliwość.