Moniczka napisał(a):Miałam zamiar napisać że to jest własnie typowy przykład myślenia protestanckiego które zakradło się do Kościoła
Takie myślenie nie jest tylko charakterystyczne dla protestantów.
Zakradło się ono do całego Kościoła Zachodniego pod wpływem skrajnie zinterpretowanej doktryny św. Anzelma z Canterbury [początek XII wieku].
U protestantów doktrynę taką przyjęli przede wszystkim kalwini [w katechizmie heidelberskim], a wśród katolików przede wszystkim janseniści [pod wpływem interpretacji pewnych pomniejszych pism św. Augustyna w wykonaniu flamandzkiego biskua Ypres-Ijper Janseniusa z 1638 r.]
Co do Imprimatur: dodam tylko, że przed wojną mój ojciec miał w swoim pierwszokomunijnym katechizmie następujące pytanie:
"Kiedy Bóg stworzył świat?" Odpowiedź: "Około 4 tysięcy lat przed narodzeniam Chrystusa" [Imprimatur biskupa Kielc z 1925 roku o ile pamiętam]
Tak więc w Kościele zdarzają sie czasem takie "drobne wpadki"... :shock: :zmieszany: ;(
Najlepiej je jednak, w razie watpliwości, trzeźwo konfrontować z oficjalnym stanowiskiem Magisterium.
A teraz do rzeczy:
msza.net napisał(a):Bóg przewidział bowiem, że człowiek śmiertelnie Go obrazi.
Tylko człowiek może "gniewać się śmiertelnie", a nie Bóg, który jest Miłością.
Na to rzekł Bóg do Jonasza: «Czy słusznie się oburzasz z powodu tego krzewu?» Odpowiedział: «Słusznie gniewam się śmiertelnie». [Jon 4,9]
Tymczasem Bóg tłumaczy cierpliwie, że nie pogniewał się śmiertelnie na niniwitów, mimo okropności ich grzechów.
msza.net napisał(a):Postanowił równocześnie od winowajcy zażądać pełnego, doskonałego zadośćuczynienia.
No tak, Bóg w roli obrażonego arystokraty, który "żąda satysfakcji"... Wspaniała to "Dobra Nowina" dla człowieka ! ;(
msza.net napisał(a):Wtedy Syn Boży pospieszył z pomocą, zamienił z człowiekiem rolę, niewinny podstawił się za winnego
Zbawienie to nie jest równanie różniczkowe, że rozwiązywać je przed umiejętne "podstawienie" ! Syn Boży tak pomógł człowiekowi, że wypełnił całe Prawo, którego człowiek nie mógł o własnych siłach wypełnić i dlatego spadł na niego cały opór świata, który - bedąc w niewoli szatana - znienawidził Boga.
msza.net napisał(a):wziął krew z krwi naszej, uczynił ją przez połączenie z Boską Osobą krwią Bożą i tę krew i całą swoją ludzką naturę złożył Trójcy świętej jako ofiarę na przebłaganie
Takie zdanie to czysta herezja, która przeczy postanowieniom Soboru chalcedońskiego o doskonałej rozdzielności natur boskiej i ludzkiej w jednej osobie Chrystusa. Chrystus nie uczynił swojej ludzkiej krwi krwią boską, ale przelewając swoją ludzką krew równocześnie wylał na nas obfitość swojego boskiego życia [dla Hebrajczyków krew to życie]. Tym "rozlaniem Bożego życia" w Kościele jest niewątpliwie każda msza św., która jest pamiątką [uobecnieniem] nie tylko Męki Chrystusa, ale także jego Zstąpienia do Otchłani, Zmartwychwstania, Wniebowstąpienia i Zesłania Ducha Świętego.
Po drugie, Bóg nigdy nie domaga się ludzkich ofiar:
Zbudowali nadto wyżyny Baalowi, by palić swoich synów w ogniu jako ofiary dla Baala, czego nie nakazałem ani nie poleciłem i co nie przyszło Mi nawet na myśl. [Jer 19,5]
Nawet na myśl nie przyszło nigdy Bogu, aby życzyć sobie ludzkich ofiar !!!
msza.net napisał(a):Nie ma wątpliwości, że śmierć Syna Bożego na krzyżu nie jest śmiercią zwyczajną, ale ofiarną.
To jest święta prawda. Ale CO TO JEST OFIARA, jak chrześcijanie rozumieją ofiarę w przeciwieństwie do pogan ? Raz jeszcze odsyłam do św. Augustyna ["Państwo Boże" X,6], a także do "Ducha liturgii" kard. Ratzingera, który się do tego fragmentu odwołuje. Ofiara nie polega na niszczeniu, ścieraniu ofiary na proch, niczym robaka, ale na połączeniu ofiarodawcy z Bogiem poprzez ofiarę.
Tak więc celem Ofiary Chrystusa było zejście do naszej nędzy [Krzyż jest obrazem cierpień samego upadłego człowieka] i wydźwignięcie nas z owej nędzy ku Bogu w zmartwychwstaniu [mocą ofiarowanego na Krzyżu Ducha, wody i krwi - jak o tym mówi Ew. św. Jana]. Kto tego nie rozumie - czyni z Boga krwawego pogańskiego molocha, ponieważ stawia suwerenność i świętość Boga ponad Jego Miłosierdzie.
msza.net napisał(a):Ponieważ cierpienia Chrystusa były cierpieniami Boga w ludzkim ciele, więc już jedną jedyną śmiercią krzyżową przeobficie Zbawiciel dokonał odkupienia, "pojednał wszystko z sobą: i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach" (Kol 1, 20), "udoskonalił na wieki tych, którzy są uświęcani" (Hbr 10, 14), czyli innymi słowy: nad miarę uczynił zadość Bogu, a ludziom odzyskał utracone łaski nadprzyrodzone, niebo.
Czyli Bóg, niczym obrażony arystokrata, widząc rozlaną w pojedynku krew, uznaje, że "został usatysfakcjonowany" i może przestać się gniewać... To jest jakaś obrażająca Boga karykatura, autorstwa ludzi o kamiennych sercach !
Otóż ta "satysfakcja Boga" wyglądała w ten sposób, że w swoim misterium paschalnym Chrystus odnowił dogłębnie całe dzieło stworzenia [a właściwie stworzył świat na nowo w swoim zmartwychwstałym ciele] i zapoczątkował przemianę całej ludzkości. W ten sposób ocalił plan miłości Ojca wobec świata i wobec człowieka.
Moniczka napisał(a):Pan Jezus stał się posłuszny aż do śmierci i na krzyżu złożył najdoskonalszą Ofiarę, która zastąpiła wszystkie inne i stała się Jedyna ofiarą uznaną w obliczu Boga.
Nowa herezja: interpretacja chrystusowego usprawiedliwienia jedynie na sposób zewnętrzny, jak u protestantów. Otóż w ofierze Chrzystusa nie chodziło za "uznanie jej nam", "poczytanie za usprawiedliwienie" itp itd. ale za wewnętrzną przemianę ludzkiej natury: zniszczenie na Krzyżu dawnego człowieka i stworzenie nowego w zmartwychwstaniu. Tak o tym właśnie pisze wielokrotnie NT.
Moniczka napisał(a):Ale Pan Jezus chciał, aby Jego Ofiara stała się również i naszą własnością, to znaczy, abyśmy wszyscy mogli brać w niej udział i z nią się połączyć
Piękna myśl - ale zupełnie niewłaściwie wyjaśniona !
Dlaczego "również" ? Ależ to jest właśnie kwintesencja Ofiary ! "Ofiarowuję Ci Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego... na przebłaganie za grzechy nasze i świata całego".
Ponieważ Chrystus uczynił nas częścią swojego Ciała, jest naszym Oblubieńcem, zanurzył nas przez chrzest w swoim misterium paschalnym, dlatego wszystkie nasze cierpienia są częścią Jego Ofiary i przyczyniają się do ofiarowania całego świata Bogu [tzn. ostatecznego złączenia go z Bogiem] - przygotowując w ten sposób powtórne przyjście Pana.
Crusader napisał(a):obawiam się, że trochę za bardzo uległaś wpływowi kol. jswieca, który widzi jansenizm nawet tam gdzie go nigdy nie było.
A zatem pytam szanownego krzyżowca: jak rozumiesz Waść jansenizm ?
Cytat:99. Na czy polega dzieło Odkupienia, dokonane przez Jezusa Chrystusa?
Dzieło Odkupienia, dokonane przez Jezusa Chrystusa, polega na tym, że „dla miłości zbytnio wielkiej, którą umiłował nas, przez najświętszą swoją mękę na drzewie krzyża wysłużył nam usprawiedliwienia i uczynił za nas zadość Bogu Ojcu” (Sobór Tryd.).
Pytanie: na czym to "wysłużenie usprawiedliwienia" polegało ?
Otóż na tym, że na Krzyżu Jezus dał nam Ducha [ze słowami "wykonało się!"], a także dał nam wodę [Chrzest] i krew [Eucharystię] z przebitego boku.
Chrystus tłumaczy to tak św. Katarzynie Sieneńskiej [w "Dialogu"]:
Dałem sobie przebić bok, aby pokazać, że ogrom mojej męki był skończony, ale moja miłość do człowieka jest nieskończona.
"Uczynił zadość" - to znaczy stworzył człowieka na nowo, uzdolnił go do życia życiem samego Boga, zgodnie z odwiecznym zamiarem Boga wobec człowieka [por. Ef 1,4-6]
Ze wszystkim w przytoczonej części katechizmu można się zgodzić - trzeba jednak wiedzieć jak rozumieć pojęcia występujące w definicjach.
[ Dodano: Pon 02 Sty, 2006 12:17 ]
Crusader napisał(a):Przeczytaj przypowieść o synu marnotrwanym: ojciec wita go z pełną radością i honorami, wyprawia dlań ucztę ale nie odbiera synowi sprawiedliwemu połowy majątku i mówi: skoro znów mam was dwóch, to dzielcie się pospołu tem, co pozostało niezmarnowane
Głębokie nieporozumienie wynikające z niezrozumienia potrójnego daru Ojca wobec powracającego syna:
- szata - znak odzyskanej godności syna
- pierścień - to właśnie znak ponownego przyjęcia do rodziny jako pełnoprawnego dziedzica
- sandały - znak wolności, wywyższenia ponad sługi
Crusader napisał(a):nasuwa mi się taka myśl, że zbawienie zbawieniu nierówne: choć wszyscy w niebie będą szczęśliwi, to jednak poziom ich szczęśliwości nie będzie równy.
bo na tym również polega Boża sprawiedliwość
Bóg wlewa w człowieka tyle łask, na ile na to pozwala pojemność ludzkiego "glinianego naczynia". Jeśli czyjeś serce za życia stało się wielki i pojemne - więcej też pomieści się w nim Ducha Świętego [w stanie chwały nieba].
Natomiast "Boża sprawiedliwość" to po biblijnemu nie "oddanie każdemu co się należy", ale wypełnienie hojnych obietnic.
Nagroda w niebie to nie danie "coś za coś", ale obdarowanie na tyle, na ile człowiek potrafi to pomieścić [jeden więcej, inny mniej, w zależności od tego jak dał się łasce przekształcić za ziemskiego życia].
/
Czy tylko nieliczni będą zbawieni?
