Zbawienie

[b22]

NOOOOOO! Odetchnąłem z ulgą.

Dziękuję serdecznie Księdzu za wyjaśnienie!!!
Teraz jest to dla mnie jasne. Przez chwilę myślałem już, że w niebie będą straszne pustki i nudy. A tak, to jednak trafi tam paru fajnych ludzi (to żart). Jeszcze raz dziękuję za autorytarny wywód wyjaśniający wątpliwości.

A teraz z innej beczki???
Bo tak strasznie dużo rozmawiamy o tym Zbawieniu, rozumiejąc przez to tzw. "nagrodę w wieczności"... A gdyby zbawienia nie było (to nie bluźnierstwo - bo wiadomo - że jest; tylko takie czysto teoretyczne rozważania)? Dla mnie nauka Chrystusa zupełnie nic by nie straciła. Uważam, że nasze zadanie, tzn MIŁOŚĆ, należy wykonać bez oglądania się na zbawienie. Proszę mnie nie zrozumieć opacznie, jeszcze raz JA NIE NEGUJĘ ZBAWIENIA, ono na pewno jest. Chodzi mi o to co jest dla nas ważniejsze, czym się kierujemy: tym że dostaniemy nagrodę, czy tym, że MIŁOŚĆ BLIŹNIEGO JEST OBOWIĄZKIEM????

Tak do końca trudno opisać o co mi chodzi (bo język nie tak giętki jak by się chciało) ale nie najeżdżajcie od razu na mnie, że coś takiego wymyśliłem (bo nie żeby bulwersować).
Chodzi o to, żeby pomyśleć.

Bo kiedyś czytałem w wywiadzie ze Stanisławem Lemem (on jest nie wieżący), że rozmawiał z pewnym zakonnikiem. I w rozmowie wyszło, że LEM przestrzega wszelkich norm moralnych, jednak nie wierzy w zbawienie (pal sześć jakie to ma dla niego konsekwencje). I na to ten zakonnik mu mówi, to po co pan to robi, w imię czego, skoro nie wierzy w zbawienie???

No więc pytam jak jest z nami??? Czy staramy się kochać innych i być OK tylko ze względu na zbawienie, czy rzeczywiście tą naukę Chrystusa mamy w sercu wyrytą jako prawo???