Marek MRB napisał(a):Całkiem zwyczajnie nie ma takiej zachęty w Pismie by to robić. Owszem, jest to pożyteczne (na podobnej zasadzie jak np. powtórzenie obietnic chrzcielnych czy - jesli ktoś praktykuje modlitwę wg. s.Faustyny - mówienie "Jezu ufam Tobie"), ale niekonieczne.
Zatem czym jest werset z Rz 10, 8-9? Jeśli to nie jest zachęta, to jak należy go intrpertować? W ogólności czym jest? Pytam, bo zasugerowałem jakoby był zachętą, a może tak nie jest?
Wiadomo, iż wypowiedzienie czegoś może bardzo łatwo stać się rodzajem dbania o formę, zawierzyć można w sercu i tyle.
Marek MRB napisał(a):Zresztą wymyślono to nieco ponad 100 lat temu.
I nie wiadomo czemu ktoś sobie wymyślił że taki obrzęd (bo , skoro się do tego zmierza w ewangelizacji to jest obrzęd inicjacyjny) jest momentem w którym człowiek jest "zbawiony" (co też jest nieprawdą, nawiasem mówiąc - Jezus nas na Krzyżu ODKUPIŁ, zaś zbawienie jest kwestią przyszłości).
Wiesz, ale to nie jest dowód, że jak coś zmierza do - jak to nazywasz obrzędu "ogłoszenia Jezusa Panem" - staje się inicjacją chrześcijańską. Może to głupie ale dla ścisłości powinnyśmy ustalić czym jest inicjacja, wtedy sprawa stanie się jasna. Jednocześnie sugerujesz całkowity błąd takiej praktyki, który prowadził by do - dla mnie poważnych błędów teologicznych - "zbawiony jestem już"! Nie wiem czy to jest charakterystyczne dla protestantyzmy, ale zapewne tak, jednak to co napisałeś jest przesadzone. Mimo, że kerygmat ma swoje wady - odnoszę się do wersji Filipowej - to "element nawrócenia" jest tam poruszany. Wcale to nie jest sprawa błacha. Człowiek został już zbawiony, ale czy przyjmie ten dar to kwestia całego życia. Można jedynie zarzucać zbyt małe zakcentowanie tej kwestii, ale to już przedmiot dyskusji.
Marek MRB napisał(a):Dwa, to pewien delikatny błąd teologiczny zawarty w słowie "osobistym". Otóż Jezus jest tu stawiany utylitarnie, nie jako cel (którym powinien być), ale jako coś w rodzaju "narzędzia służącego do zbawienia". No i oczywiście zbawienie nie dokonuje się indywidualnie, a we wspólnocie Kościoła. Owszem, Jezus indywidualnie za mnie umarł, ale zbawienie ma charakter wspólnotowy.
Czy Jezus staje się tylko narzędziem zbawienia, dla mnie to "nasze wolne interpretacje". Może masz takie wraźenie, ale to co napisałeś nie przekonuje mnie. W jednym słowie "osobistym" doszukiwać się takich wniosków... Sprawa jest otwarta, trzeba ją podrążyć. Tak to prawda zbawienie dokonuje się w Kościele, jednka odnosząc to do tego, iż Jezus jest osobistym zbawicielem /to nie jest wcale taki istony punkt, nie mówi się o tym tak dużo/, chodzi o podkreślenie pewnej rzeczywistości. Pięknie ujął ją Andre Frossard, parafrazując: Jezusa nie interesują masy tylko ty i ja konkretne osoby, nie jesteśmy dla Niego bezimiennym tłumem. Oczywiście to moje spojrzenie mogę się mylić. Jednka mimo wszystko z ewnagelizacji, musi wynikać, że zbawienie dokonuje sie w Kościele, bo taka jest nasza wiara, taka jest nauka naszego Mistrza.
/
Czy głoszenie musi być kerygmatyczne.
