Niebezpieczna joga

[Grundman]

___________________________________________________________________________

Należy jeszcze dodać pare słów sprostowania/podsumowania/refleksji.


Problem tego tematu (problem autora!) zaczyna się już w momencie, w jakim dziale umieszcza ten wątek dyskusyjny (i z jakim tytułem). Umieszcza temat tutaj, zamiast umieścić go w dziale obok - Ekumenizm. Już samo to posunięcie świadczy że autor nie dąży absolutnie do prawdy, i z góry wie swoje na ten temat. Takie potraktowanie sprawy nie służy ani dialogowi religijnemu (wręcz niszczy to, co inni katolicy w tej kwestii osiągają), ani nie służy dążeniu do Prawdy.


Mistyka karmelitańska zaczyna się w tym miejscu, którym kończą się rozważania Buddy i jego wskazówki dla życia duchowego.

Z tym jest różnie. Wielu powiedziałoby, że buddyzm zaczyna się tam, gdzie kończy się mistyka karmelitańska. Ale różnica jest taka, że żaden rozwinięty, świadomy, dojrzały buddysta nie powiedziałby, że praktyka chrześcijańska jest czymś gorszym lub lepszym. Buddysta z radością pochyliłby się nad tym, że i w innych częściach swiata ktoś praktykuje, inaczej nie znaczy że gorzej. A chrześcijanin - jak widzimy na załączonym obrazku - chętnie ocenia, klasfyfikuje, hierarchizuje....

Druga sprawa - to co w tym wątku w końcu atakujemy? Buddyzm czy hinduizm? A może wszystko co nie chrześcijańskie i z innej kultury? Bo raz widze autor atakuje joge hinduską, raz buddyzm, jakgdyby bez większej różnicy...



Sytuacja kiedy joga szkodzi, to sytuacje marginalne i sporadyczne. Powstające zawsze wtedy, kiedy mamy doczynienia z wypaczeniem jogi, z błędami. Jednocześnie równie często (a może częściej?) zdarza się że odbija ludziom nawet po czytaniu Biblii (czyli praktykowaniu chrześcijaństwa) - o czym autor teamatu, tendencyjnie, przemilcza.


Kiedy ktoś odkrywa Boga i Miłość, nawet w innych tradycjach, to osoba mająca w sercu miłość cieszy się. Jogini odkrywają Boga, jeśli ich poznać to są to bardzo dobrzy ludzie, piękni ludzie. Tylko ktoś mający w sercu jad, może tym jadem pluć na inność. Ale rozumiem ze to kwestia dojrzałości - czy ktoś akceptuje inność czy niszczy/atakuje. Jan Paweł II akcpetował inność - o czym założe zaraz temat w dziale Ekumenizm pod nazwą "Dialog Religijny" - niestety takie tematy jak ten szkodzą temu co osiągnął. A osiągnął to że pokazał iż możemy żyć obok siebie, spotykać się i tolerować niezależnie od przekonań religijnych, a nie nawzajem się atakować.

Mi się podoba jak ludzie różnych religii potrafią się spotkać i wspólnie modlić czy wspólnie ze sobą być - bez względu czy ty jogin jesteś, czy buddysta, chrześcijanin, muzułmanin... Zapoczątkował to JPII. Ale kontynuowane jest to całyczas. Np w 2006 roku w Indiach było piękne ponadreligijne spotkanie. Zobaczcie tu - obok licznych joginów, w minucie 4:20 występuje Arcybiskup, i nikt nie robi z tego problemu: http://www.youtube.com/watch?v=Uh66yf8hF8I , to tylko przykład - jeden z wielu. Jak przyjeżdża do Polski Dalajlama czy Najwyższy Nauczyciel Jogi to stają się to powody do wspólnych spotkań religijnych a nawet wspólnych modlitw. I nikt nie ma z tym problemu. Wielcy ludzie nie mają z tym problemu, naprawdę.