„W takim razie najlepiej by było jak najmniej koncentrować swoje myśli na treści formuły modlitwy, a poprzestać na mechanicznym powtarzaniu, które automatycznie wywoła pożądany rezultat.”
Problem w tym, że JEDYNYMI ludźmi określającymi powtarzanie wschodnich mantr jako mechaniczne są CHRZEŚCIJANIE!
Nie spotkałem się nigdy z nauką czy to buddysty czy hinduisty wg której ma być to powtarzanie mechaniczne. Mało tego – sam kilka razy czytałem, że nie można powtarzać mantry „jak papuga”. Ale nie jestem w tych sprawach ekspertem, mało się tym interesuję, więc z wdzięcznością przyjmę każdy tekst potwierdzający zasadę mechanicznego powtarzania – ale MUSI to być tekst wschodniego nauczyciela, innych nie chcę, bo je znam.
„Ojcowie Kościoła zgodni są co do tego, że pełnię uwagi należy skupić na znaczeniu słów. Nie chodzi bowiem o zaniechanie rozumowania, ale o zatopienie się w sercu wraz z umysłem.”
Ojojoj! Kupiłem tę książeczkę tydzień temu, jeszcze nawet jej nie przeglądałem. Ale zgodzić się nie mogę. Na życzenie od ręki mogę zacytować odwrotne stwierdzenia z „Obłoku niewiedzy”, ale np. „Filokalia” to bym musiał przekopać, aby udowodnić, że to nie takie proste i oczywiste. Oczywiście przeczy temu – choć nie do końca – także o. J. Main, ale cóż – on jest „współcześniakiem”, więc z klasykami równać go nie można… a może…?
W skrócie chodzi o to, że znaczenie jest ważne na samym początku tej drogi, później liczy się TRWANIE w obecności Boga; podobno nie tylko znaczenie słowa, ale także samo słowo przestaje być potrzebne. Gdyby pominąć znaczenie „mantry” byłaby to jedynie technika relaksacyjna, a nie modlitwa. Jednak zapewniam, że NIKT nie jest w stanie rozpamiętywać znaczenia formuły podczas powtarzania jej 12 tysięcy razy!! Poza tym nie wiem, czy to kwestia tłumaczenia czy to ja coś źle zrozumiałem, ale dla mnie zdanie „Pełnię uwagi należy skupić na znaczeniu słów” nie zgadza się z tym następnym: „Chodzi bowiem o zatopienie się w sercu wraz z umysłem” . Może to tylko niefortunne sformułowanie.
„Czyli Modlitwa Jezusowa w swoich założeniach jest relacyjna, osobowa tzn. człowiek staje wobec osobowego Boga i kieruje do Niego słowa modlitwy.”
Jeśli chodzi o porównanie z buddyzmem – owszem, mamy różnicę. Ale zapewniam, że hinduizm to relacja osób!
„Ważne jest co powtarzamy - poniewaz np. w hinduizmie mantry zawierają imiona bóstw hinduskich - wiec powtarzanie ich przez chrześcijanina byłoby bałwochwalstwem.”
Owszem. Sam nie mogłem się w tej kwestii zgodzić np. z o. A. DeMello.
„Chrześcijanin nie „mantruje”. Chrześcijanin się modli.”
To sprawa kontrowersyjna. Mantra to nazwa pewnego zjawiska. Jeśli jest to zjawisko mechaniczne – chrześcijanin nie mantruje. Ale w świetle tego co wyżej napisałem – hinduista też nie.
To dla niego rodzaj modlitwy! Jeśli zaś „mantra” oznacza tyle co „formuła” – twierdzenie „nie mantruje , tylko się modli” byłoby nonsensem, tak jak „chrześcijanin nie śpiewa, chrześcijanin się modli”, albo „chrześcijanin nie przyklęka, on oddaje cześć Najświętszemu Sakramentowi”. Wszystko zależy od definicji.
„Modlitwa chrześcijańska nie jest jakąś autohipnozą umysłu - dążeniem do zawieszenia działania swojego "ja"”
Pewien rodzaj autohipnozy może wystąpić równie dobrze podczas różańca albo uwielbienia we wspólnocie – zwłaszcza jeśli towarzyszy temu muzyka, ale zawsze będzie to wyłącznie skutkiem ubocznym, niepożądanym. Może się mylę, ale jest to również skutek niepożądany w hinduizmie, a z całą pewnością w buddyzmie zen. Co do zawieszenia „Ja” też trzeba by było zdefiniować co to takiego jest. Jeśli pozbycie się chorobliwego egocentryzmu, jeśli urzeczywistnienie słów „nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” lub „Duch Święty w nas przyczynia się za nami” – to jestem za!
I bardzo miło się z Szanownym Panem dyskutuje.
/
Niebezpieczna joga
