Przebaczenie - czy potrafimy przebaczać?

[ZosiaII]

Ela napisał(a):No to mysle Zosiu ze jeszcze nie stanelas pod "murem"

Otarłam się o mur kilka razy, ale właśnie dzięki tej metodzie kolejne ciosy już nie były aż tak zwalające na ziemię.

[ Dodano: Pon 13 Lut, 2006 00:34 ]

Offca napisał(a):A możesz mi wytłumaczyć co to jest przebaczenie generalne? Bo może to miałam, ale inaczej się to nazywało.

Już napisałam, może nie zauważyłaś, bo się wprost zderzamy postami. Nie chccę wklejać drugi raz tego samego, tylko zacytuję, bo już sama nie wiem na którrej to stronie, tak szybko dyskutujemy.
Wydaje mi się, że najlepszą metodą jest WYBACZENIE GENERALNE. Co to jest?

Cytat:Jestem nikim, pyłkiem na wietrze, który Bóg wysłał na ziemię z jakimś tylko Jemu znanym zadaniem. Nie łatwo dojść do tego, jakie to zadanie, dopiero kolejne doświadczenia naprowadzają nas na jakiś ślad zamysłu Bożego. Jestem Boża, jestem Jego narzędziem, ale równocześnie jestem kruszcem, który Bóg chce uszlachetnić i wytopić z niego złoto. Na Bożym sicie jest wiele takich kamyczków zawierających ślad złota. Ocierając się o siebie tracą trochę brudu. To boli, ale w efekcie kruszec się ulepsza, jest czyściejszy wreszcie ląduje w tyglu, gdzie wytapia się z niego złoto - to kolejny etap obróbki, jakże trudny i bolesny i jak długotrwały! Ileż razy trzeba płakać z bólu? Ileż razy trzeba się rozstać z tym co do nas przylgnęło tak, że stało się nami? Śmierć matki, ojca, dziecka, przyjaciela. Cios zadany od najbliższych, którym daliśmy z siebie wszystko. Aż wreszcie z tygielka zaczyna wypływać cieniutka strużka czystego złota - MIŁOŚĆ. Bóg jest miłością, jesteśmy więc w Nim.
Jakie w tej sytuacji może mieć znaczenie, że ktoś mi ubliża? Ktoś mi umiera? Ktoś mnie kopie? Dusi mnie astma? Swoje palce czuję w mózgu? Moje nogi są niesprawne?
To są tylko kolejne etapy czyszczenia tego złota. Moi wrogowie? Są moimi najlepszymi przyjaciółmi - przecież przyczyniają się do mojego doskonalenia. Pokazują mi, gdzie jest jeszcze brud, którego ja nie widzę, bo zbyt kocham siebie i boję się poddać próbom. Moi bliscy? Przecież nie są moją własnością - Bóg mi ich dał i miał prawo zabrać. Czy mnie też się należy coś od życia? Z jakiej racji? Czym sobie zasłużyłam? Że jestem? Rozweselony To ja mam dług wobec Boga, że jestem i że dał mi szansę bycia z Nim. A więc jaki ma sens noszenia w sobie urazy do drugiego człowieka? WYBACZAM WSZYSTKIM WSZYSTKO. A cierpienie, choroba, śmierć? DZIĘKUJĘ CI BOŻE, ŻE DAŁEŚ MI TĘ SZANSĘ, BO CHCĘ BYĆ Z TOBĄ!!!! Modlitwa