Problem jedynactwa w rodzinie

[Daisy]

M. Ink. * napisał(a):ja tam zawsze tłukłem moją siostrę

:hahaha: a ja mam siostre starszą od siebie o 14 lat brata o 12 i cooo? Czuje sie jak jedynaczka ;( sama a jednak z rodzeństwem :evil: siostra a juz męża i dzieci brat ksiądz i nigdy go w domu nie było i nie ma ;( a ja siedze z rodzicami i obrywam za tamtych dwójke!! ](*,)

[angua]

Cytat:ja tam zawsze tłukłem moją siostrę ... ona pewnie wolałaby być jedynaczką

O, mnie też brat tłukł. Równo. I rzeczywiście nieraz myślałam sobie, jakby to było fajowo być jedynaczką i nie mieć tak przerypane w życiu ;-) Ale to tylko czasami, bo tak naprawdę mieć brata było super, w końcu zdarzały się chwile, kiedy mnie nie tłukł

A teraz zostały tylko plusy, może dlatego, że już mnie nie tłucze ;-)


Ja jestem wielką zwolenniczką rodzin wielodzietnych i nie chciałabym mieć mniej niż trójki dzieci. Wydaje mi się, że takie rodziny są szczęśliwsze, a dzieci jakoś naturalnie uczą się życzliwości i ogólnie otwarcia na drugiego człowieka. I nie mają przekonania, że są pępkiem świata

[RySia :)]

angua napisał(a):I nie mają przekonania, że są pępkiem świata

A z tym to jest różnie... wiem to na przykładzie mojego otoczenia...


Ehh...jak już kiedyś wspominałam sama jestem jedynaczką i przyznam szczerze że zqawsze marzyłam...ale o starszym bracie Heh Nie wiem dlaczegoo...ale tak jakoś już nic z tego nie wyjdzie Iiiii nadal chciałabym mieć rodzeństwo... Tewraz może nie odczuwam tego, że jestem sama...ale kidyś jak byłam młodsza to było mi strasznie smutno siedzieć samej w domu, gdy nie ma rodziców... Byłam rozpieszczana...zawze dostawałam prezenty jak tata wracał z delegacji, kupowali mi co chciałam na miarę ich możliwości... Ale jakoś nie jestem chełpiliwa...dumna i nie unosze się jakoś z tym Mam duuużo znajomych, prawdziwych przyjaciół, kochanych (czasami troszke denerwujuących) rodziców , fajnych sąsiadów i wogóle jest oki Ale bywały i nadal bywają złe chwile...hmmm...jakieś ponure dni ...kryzysy...itp. i tego nie da się ukryc... Acha!!!!! i nie można zyć ludzie stereotypami... bo nie każdy jedynak jest taki jak mówią np w mediach Ostatnio moja koleżanka...którą niedawno poznałam... niedowierzała mi że jestem jedynakiem...i jak to uargumentowała...??? Rysia bo TY przecież nie jesteś snobem Hhehhehheheh A więc jedynak ma problemy...i będzie miał jak każdy inny człowiek (np co ma rodzeństwo) ale życie jedynaka może być czasem naprawdę piekne :aniol:

[RySia :)]

Aaaaqaa....i żeby nie było to jak tu mówicie o swoim rodzeństwie...że np ktoś kogoś tłukł Heh to ja się tłukłam z moim sąsiadem z tego samego bloku HAhaa i wtedy też nie potrzebowałam jakoś rodzeństwa....raz on przychodził z rozbitym nosem a raz ja z siniakami na twarzy itp. ;P

[angua]

A, ja nie chciałam napisać, że tak jest zawsze. Ale często. Nie uważam oczywiście, żeby sam fakt posiadania licznej rodziny załatwiał sprawę i na wszelkie wychowanie rodzice mogli machnąć ręką. Ale na pewno jest też tak, że w jakimś stopniu dzieci wychowują się wzajemnie.

Również znam naprawdę wspaniałych jedynaków. Nie chodziło mi o dyskredytowanie ich, a o stwierdzenie, że rodzina wielodzietna stwarza w pewnym sensie naturalne warunki do wypracowania pewnych cech u dzieci. Oczywiście wszystko można popsuć, jak zawsze

[M. Ink. *]

angua napisał(a):Ja jestem wielką zwolenniczką rodzin wielodzietnych i nie chciałabym mieć mniej niż trójki dzieci

ja to bym chciał wychować co najmniej piątkę, a najlepiej siódemkę

[Daisy]

M. Ink. * napisał(a):ja to bym chciał wychować co najmniej piątkę, a najlepiej siódemkę

Ała!!! Tyle porodów... współczucia dla żonki :wink: dla mnie 1 wystarczy aczkolwiek jak bedzie więcej to i tak miłości im nie zabraknie :jupi:

[M. Ink. *]

Daisy napisał(a):

M. Ink. * napisał(a):ja to bym chciał wychować co najmniej piątkę, a najlepiej siódemkę

Ała!!! Tyle porodów... współczucia dla żonki :wink:

jak spotkam kandydatkę, to na pewno nie będę przed nią ukrywał swoich oczekiwań; będzie świadoma w co może się 'władować' i decyzja będzie należeć do niej :mrgreen:

[Daisy]

M. Ink. * napisał(a):decyzja będzie należeć do niej

Chyba do was.. bo jak ją bedziesz kochał i Ona powie ze tyko 3 to co na siłe ją bedziesz przekonywał?? A jak sie nie zgodzi to ją zostawisz [-X
A własnie jak ktoś nie chce mieć dzieci i wie to juz przed slubem to nie ma problemów z jego zawarciem?? Bo gdzieś mi sie o uszy obiło, że małżeństwo z założenia powinno być otwarte na ewentualne potomstwo?! Więc jak Oni nie chca przed slubem?? To jak to jest :?

[M. Ink. *]

Daisy napisał(a):Chyba do was.. bo jak ją bedziesz kochał i Ona powie ze tyko 3 to co na siłe ją bedziesz przekonywał?? A jak sie nie zgodzi to ją zostawisz [-X

spalę ją na stosie, upozoruję samobójstwo i ożenię się z inną, która mi urodzi siódemkę

Daisy napisał(a):A własnie jak ktoś nie chce mieć dzieci i wie to juz przed slubem to nie ma problemów z jego zawarciem?? Bo gdzieś mi sie o uszy obiło, że małżeństwo z założenia powinno być otwarte na ewentualne potomstwo?! Więc jak Oni nie chca przed slubem?? To jak to jest :?

formalnie to nikt [ksiądz udzielający ślubu] raczej się nie pyta [chyba ... ]; poza tym weź poprawkę, że ludzkie poglądy ulegają z czasem zmianie ... opcja wyjściowa [chcę mieć kilkoro dzieci/nie chcę mieć żadnego dziecka] nie zawsze ma swe przedłużenie w trakcie małżeństwa;

a jeśli chodzi o kwestię problemu w świetle Kodeksu Prawa Kanonicznego - to musiałbym poszperać w 'papierach': czy założenie nieposiadania potomstwa jest [i jaką jest, jeśli jest] przeszkodą kanoniczną w jego zawarciu [może wcześniej ktoś inny to znajdzie?]

[angua]

KPK napisał(a):Kan. 1095 - Niezdolni do zawarcia małżeństwa są ci, którzy:

1° są pozbawieni wystarczającego używania rozumu;

2° mają poważny brak rozeznania oceniającego co do istotnych praw i obowiązków małżeńskich wzajemnie przekazywanych i przyjmowanych;

3° z przyczyn natury psychicznej nie są zdolni podjąć istotnych obowiązków małżeńskich.

Kan. 1096 -

§ 1. Do zaistnienia zgody małżeńskiej konieczne jest, aby strony wiedziały przynajmniej, że małżeństwo jest trwałym związkiem między mężczyzną i kobietą, skierowanym do zrodzenia potomstwa przez jakieś seksualne współdziałanie.

§ 2. Po osiągnięciu dojrzałości nie domniemywa się takiej ignorancji.

Dobre omówienie jest tu: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TA/...ie_05.html


PS.

M. Ink. * napisał(a):ja to bym chciał wychować co najmniej piątkę, a najlepiej siódemkę

Ja bym chciała czwórkę, ale zdaję sobie sprawę, że to może nie być takie proste. Dlatego trójka też brzmi dobrze A jak będzie, to się zobaczy

[M. Ink. *]

angua napisał(a):Dobre omówienie jest tu: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/TA/...ie_05.html

no fakt - dzięki angua, bo nie za bardzo chciało mi się szukać

w zacytowanym tekście wymowny jest zwłaszcza fragment:

Cytat:Jeżeli narzeczeni nie chcą zawrzeć małżeństwa w celach zgodnych z zamysłem Bożym lub jeżeli pozytywnym aktem woli wykluczają samo małżeństwo, któryś z istotnych elementów małżeństwa czy jakiś istotny jego przymiot (np. jedność, nierozerwalność, prawo do potomstwa nawet na czas określony), zawierają je nieważnie (por. kan. 1101 § 2)

... który właściwie stanowi odpowiedź na wyjściowe pytanie Daisy

[Ela]

Dzieci to skarb najwiekszy. Bez nich zycie jest puste...

[RySia :)]

Ela napisał(a):Dzieci to skarb najwiekszy. Bez nich zycie jest puste...

Owszem i nawet jak jedynak to może wnieść wiele radości & miłości
Ja chyba już sie przyzwyczaiłam do tego, ze zostane jedynaczką i jest ok

[Daisy]

Ela napisał(a):Dzieci to skarb najwiekszy. Bez nich zycie jest puste...

Niekniecznie. Możena tutaj podac przykład dwóch pracoholików :-k dla mnie to nawet i lepiej żeby tacy ludzie nie mieli dzieci.. niestety lalka i samochodzik nie zastąpi miłości rodzicielskiej. I tu wystęuje pojecie "brak" i nie wcale brak miłości ale zdecydowany brak czasu na okazanie tej miłości... :?