Odpowiedz 
 
Ocena wątku:
  • 0 Głosów - 0 Średnio
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Duchowość Karmelu
Autor Wiadomość
Daidoss Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 2,079
Dołączył: May 2004
Reputacja: 0
Post: #1
Duchowość Karmelu
Każde życie zakonne ma za cel główny:
* Chwałę Bożą,
* Współdziałanie z Chrystusem w dziele zbawienia,
* Osobiste uświęcenie siebie przez poddanie się na wyłączną własność nade wszystko umiłowanemu Bogu.
Powyższe cechy stanowią konsekrację zakonną.
Każdy jednak zakon posiada swój charakterystyczny sposób służenia Bogu i dążenia do doskonałości, według którego określa wybór najbardziej odpowiednich środków, ich uporządkowanie i posługiwanie się nimi. W ten sposób tworzą się różne duchowości, które są sobie równe co do istoty, lecz różnią się w praktycznym zastosowaniu, według ideału, jaki sobie stawiają do osiągnięcia i według działalności, jaką pragnie rozwinąć W Kościele.
Kościół zatwierdził dla Karmelu podjęte przez ich życie, określone krótko jako: "Żyć w oddaniu się Jezusowi Chrystusowi i Jego Matce". Zgodnie z tym ogólnym założeniem i w oparciu ducha proroka Eliasza, który jest duchowym założycielem i ojcem Karmelu. W duchu św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża duchowość Karmelu zawiera w sobie trzy istotne elementy:
- łączność z Bogiem przez kontemplację,
- łączność z Bogiem przez Maryję,
- łączność z Bogiem przez bliźnich.
Celem więc Karmelu jest zjednoczenie z Bogiem w miłości. Natomiast umartwienie, samotność, milczenie, i modlitwa są środkami pozwalającymi osiągnąć zażyłość z Bogiem i pogrążyć się w miłosnym świetle kontemplacji. Istotnym motywem duchowości Karmelu jest odkrywanie Boga w nas i nas w Bogu. Wszystko w Karmelu jest ożywiane tym gorącym pragnieniem zjednoczenia i rozkosznej zażyłej z Bogiem. Celem Karmelu jest też bardziej poznawanie, miłowanie i naśladowanie Niepokalanej Dziewicy oraz zachęcanie innych do tego nabożeństwa. Ponadto celem Karmelu jest dawanie świadectwa o Bogu w różnych rodzajach apostolstwa, a szczególnie uczenie życia wewnętrznego i prowadzenie innych do zjednoczenia z Bogiem w miłości.
Chcielibyśmy się teraz dłużej zastanowić nad niektórymi elementami duchowości Karmelu oraz środkami, które są tam praktykowane aby bardziej zjednoczyć się z Bogiem.

APOSTOLSTWO - Karmel podejmuje działalność apostolską w dwóch wymiarach: kontemplacyjnym i posługi duszpasterskiej. Według ujęcia św. Teresy, całe życie zakonne: asceza, pokuta, modlitwa i jej szczyt (kontemplacja), są na usługach Kościoła, czyli zbawczych planów Bożych. Stąd także wszystkie karmelitanki bose, ściśle klauzurowe i kontemplacyjne, są równocześnie w pełni apostolskie. Natomiast gałąź męska Karmelu podejmuje nadto działalność apostolską. W razie potrzeby może spełniać wszystkie posługi w Kościele. Niemniej posiada własne apostolstwo. Przede wszystkim każde apostolstwo Karmelu ma u swych podstaw przyjazną zażyłość z Bogiem, kontemplację. Jej jest apostolstwo podporządkowane, a nie odwrotnie. Według św. Jana od Krzyża, apostolstwo karmelitów bosych obejmuje jeszcze posługę duchową siostrom Karmelu, nauczanie i krzewienie życia wewnętrznego, a szczególnie tajemnicy modlitwy i kontemplacji, przez rekolekcje, konferencje i kierownictwo duchowe. Karmel także prowadzi działalność misyjną.

IDEAł KONTEMPLACYJNY- za coś bardzo podstawowego uznano modlitwę wewnętrzną, osobistą i wspólnotową. Od samego początku nastawiano się na modlitwę kontemplacyjną, dostosowując styl swego życia. Już reguła zaleca by w dzień i w nocy oddawać się rozważaniu prawa Bożego i czuwaniu na modlitwie. Św. Teresa od Jezusa szczególny nacisk położyła na obecność Boga, którego poleca szukać przede wszystkim w niebie swojej duszy. Najpełniej jej myśl wyraża koncepcja: Twierdzy wewnętrznej: w najgłębszej istocie człowieka mieszka Bóg jako światłość i On chce Sobą - Światłem przeniknąć całego człowieka; nie tylko jego rozum, wolę i pamięć, lecz także jego uczucia, zmysły, aż doprowadzenia go do przemiany na wzór Syna Bożego. Podobnie św. Jan od Krzyża każe szukać Boga od w głębi swej własnej istoty. Takie są podstawy kontemplacji, a jej przeżywanie polega na miłosnym poznaniu Boga, na wpatrywaniu się w niego, na zasłuchaniu się w jego święte słowa, na trwaniu przy Nim, na gotowość przyjęcia wszystkiego z jego ręki, na towarzyszenie Mu - Chrystusowi w Jego człowieczeństwie - jak towarzyszył mu Jego Matka, Apostołowie, pobożne niewiasty, by przyjąć Jego sposób myślenia, odczuwania, mówienia, postępowania. Wspomnienia Święci Karmelu prowadząc do kontemplacji, wypracowali cały styl życia kontemplacyjnego:
- wymagają ciszy, samotności, skupienia, rozmodlenia;
- usilnej pracy nad zdobywaniem cnót: pokory, umartwienia, miłości bliźniego;
- rozwijania w sobie cnót wlanych: wiary, nadziei i miłości;
- podatność na działanie Ducha Świętego.

MODLITWA KARMELITAŃSKA - ukierunkowana jest na kontemplację, jest więc cała ustawiona na przeżywanie miłości Boga ku sobie oraz w swojej miłości ku Bogu.

MILCZENIE - Ideał kontemplacyjny Karmelu wymaga milczenia tak zewnętrznego jak i wewnętrznego. Reguła wiele miejsca poświęciła milczeniu. Mówi ona o unikaniu wielomówstwa, o niebezpieczeństwach gadulstwa, o mocy, jaka leży w milczeniu. Milczenie szczególnie jest zachowywane w chórze, na korytarzach i na refektarzu. Karmel zna wagę milczenia i nieustannie odnawia siebie w tej praktyce i cnocie.


SAMOTNOŚĆ - Obok milczenia w Karmelu domaga się samotności zewnętrznej i wewnętrznej. Jest ona zagwarantowana przez to, że każdy ma własną celę. Samotność zewnętrzna ma dopomóc samotności wewnętrznej, to znaczy samotności pełnej Boga. Bez niej nie wejdzie się w bliższą zażyłość z Bogiem w rozmodleniu kontemplacyjnym.

POSŁUSZEŃSTWO - Jest ono naśladowaniem Jezusa Chrystusa w Jego miłości synowskiej do Ojca i w Jego miłości zbawczej. Jest ono daniem Bogu całej swej wolności i możności dysponowania sobą, jest w praktyce wypełnianiem każdej woli Bożej. To Jego wolę odczytuje się w życiu zakonnym w prawie Bożym, w prawie kościelnym, w regule i konstytucjach oraz rozporządzeniach przełożonych. Ci ostatni sprawuję swe posłannictwo w imieniu Boga, są narzędziami w imieniu Boga, który przez nich kieruje osobami zakonnymi. W Karmelu wymaga się pełnego i całkowitego posłuszeństwa przełożonym. Wszystko musi dziać się za wiedzą i pozwoleniem przełożonego. Do takiego posłuszeństwa karmelici zobowiązują się ślubem.



UBÓSTWO - W zakonach istnieją różne formy ubóstwa, zawsze zatwierdzone przez Kościół. Oznacza to, że każda osoba zakonna wyrzeka się mocą ślubu ubóstwa posiadania czegokolwiek na własność oraz rozporządzania czymś jako swoją własnością. O wszystko musi prosić i potrzebne rzeczy dostaje do użytku. Zakonnicy i zakonnice własną pracą usiłują zarobić na swoje utrzymanie.

WYRZECZENIE EWANGELICZNE - od Karmelitów wymaga się odpowiedniego stylu życia. Św. Teresa wiele pisze na temat ascezy organicznie złączonej z modlitwą i kontemplacją. Za jeden z podstawowych warunków kontemplacji stawia wyrzeczenie. Św. Jan od Krzyża prowadząc do doskonałej miłości i w niej do zjednoczenia z Bogiem, szeroko poucza o potrzebie i zakresie wyrzeczenia jako warunku koniecznego do tego celu. Wyrzeczenie obejmuje wszystkie dziedziny życia do tego stopnia, by nie co innego tylko sam Bóg był przyczyną postępowania osoby zakonnej. Posty, pokuty i całe umartwienie zewnętrzne są jedynie częścią całości wyrzeczenia.

ŻYCIE WSPÓLNE - Karmel jest zakonem konwentualnym. Zachował więc w pełnym wymiarze życie wspólnotowe. Ramy tego życia wspólnotowego obejmują:
- wspólne modlitwy;
- wspólne posiłki;
- wspólny wypoczynek.
We wspólnocie każdy ma swoje zadania i obowiązki. Wierne ich wypełnianie buduje tę wspólnotę. Podstawą wspólnoty i jej wewnętrznej jedności jest Msza św. wspólnotowo sprawowana.

Podstawowe wskazania reguły karmelitańskiej, napisanej przez św. Alberta:

1. Żyć w posłuszeństwie Jezusowi Chrystusowi oraz w duchu wiary okazywać posłuszeństwo przełożonym, którzy Go zastępują;
2. Ustawicznie rozważać Słowo Pańskie tak, by ono stało się normą mówienia, odczuwania i postępowania;
3. Codziennie sprawować św. liturgię;
4. Żyć wiarą, nadzieją, miłością oraz praktykować ascezę ewangeliczną wraz z wykonywaniem pracy;
5. Prowadzić życie wspólne, troszcząc się o dobro zakonu, zbawienie dusz własnych i bliźnich we wspólnocie dobra;
6. Gorliwie pielęgnować modlitwę w samotności i milczeniu;
7. We wszystkim zachować umiar właściwy cnocie

Według tej reguły żyli, wzrastając w swojej wierze do Boga, liczni święci i błogosławieni. Chcemy przedstawić nielicznych z tego grona:

· św. Albert - patriarcha Jerozolimski (prawodawca zakonu);
· św. Teresa od Jezusa (w 1562 r. podjęła reformę Karmelu, a 1568r. bezpośrednio przyczyniła się do odnowienia gałęzi męskiej);
· bł. Teresa Benedykta od Krzyża (Edyta Stein);
· św. Jan od Krzyża;
· bł. Maria od Jezusa Ukrzyżowanego (Maria Baonardy)
· św. Piotr Tomasz;
· św. Teresa od Dzieciątka Jezus;
· św. Teresa Małgorzata od Najświętszego Serca Jezusa (Anna Maria Redi)

Dzięki dużemu bogadztwu duchowości Karmelu wyłaniają się także różne zakony i bractwa. Najbardziej znane z nich to:
- Karmelici Bosi - powstali oni w wyniku odnowy Karmelu;
- Karmelitański Instytut Świecki (Pius XII Provida Mater Ecclesia zaliczył Instytuty świeckie do stanów doskonałości. Zanim to nastąpiło, to już od wielu lat istniał instytut karmelitański złożony przez Ojca Marię Eugeniusza od Dzieciątka Jezus OCD, we Francji. Członkinie tego Instytutu świadczyć o Bogu żywym i objawiać go przez słowa i przykład. Żyją i pracują w różnych środowiskach w ramach swoich zawodów. Osoby te składają wszystkie trzy śluby, albo przynajmniej ślub czystości, a następne jako dwa przyrzeczenia.
- Karmelitański Zakon Świecki - ”…jest stowarzyszeniem wiernych, którzy zobowiązują się postępować drogą doskonałości ewangelicznej w świecie”;
- Bractwo Dzieciątka Jezus - ma ono na celu rozszerzenie czci i nabożeństwa do Boskiego Dzieciątka, rozważanie i naśladowanie przykładu Jego życia ukrytego i Jego cnót. Nadto oddanie wszystkich, a zwłaszcza dzieci pod szczególną opiekę Dzieciątka Jezus, aby swą łaskę strzegło ich niewinności i zachowywało od niebezpieczeństw i zepsucia tego świata ;
- Bractwo św. Józefa - u podstaw należenia do Bractwa jest przyjęcie medalika św. Józefa i zapisanie się do księgi Arcybractwa. Dla przykładu do obowiązków należy:
· noszenie medalika św. Józefa;
· całodzienne odmawianie modlitw: “Daj nam św. Józefie niewinnie prowadzić życie, a niech pod Twoją opieką będzie ono zawsze bezpieczne” lub “Św. Józefie módl się za nami”;
· i wiele innych modlitw ;
- Bractwo Szkaplerzne - Należący do Bractwa mają obowiązek nieustannie nosić przy sobie szkaplerz lub medalik szkaplerzny. Czcić, kochać i naśladować Maryję w jej cnotach jak: czynność, pokora, miłość Boga i bliźniego, posłuszeństwo przykazaniom Bożym i Kościelnym, wypełnianiem swoich obowiązków stanu, zamiłowanie w pracy i modlitwie oraz unikanie najmniejszych dobrowolnych grzechów .

[center]BIBLIOGRAFIA[/center]

1. Bielecki Efrem OCD, Duchowość Karmelu, w: Nurcie zagadnień posoborowych 14, Warszawa 1981.
2. Konstytucje Karmelitów Bosych
3. Tomasz Piotr OCD, List pasterski o życiu Karmelitańskim, Kraków 1938.
4. Wider Dominik OCD, Prawie wszystko o Karmelu Kraków 1990.
01-11-2005 23:30
Odwiedź stronę użytkownika Znajdź wszystkie posty użytkownika Odpowiedz cytując ten post
o. Pacyfik Offline
Moderator
*****

Liczba postów: 265
Dołączył: Sep 2005
Reputacja: 0
Post: #2
 
Czy ktos z Was byl kiedyz na rekolekcjach w Czernej?
Moze kilka slow na ten temat? (rekolekcje w Karmelu)
05-08-2006 09:42
Znajdź wszystkie posty użytkownika Odpowiedz cytując ten post
M. Ink. * Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 3,145
Dołączył: Jul 2006
Reputacja: 0
Post: #3
 
kilka słów:
ja kiedyś byłem w Czernej [[Czermnej?] na rekoekcjach - bodajże trzydniowych - i było bardzo fajnie; lubie takie imprezy, zawsze nastrajają mnie optymistycznie :aniol:

[ Dodano: Sob 05 Sie, 2006 14:12 ]
chodzxi o to miasteczko pod Krakowem, tak?

"Bóg ukrył się dlatego, aby móc okazać miłosierdzie tym, którzy nie rozpoznali Jego ukrytej obecności".
05-08-2006 14:12
Odwiedź stronę użytkownika Znajdź wszystkie posty użytkownika Odpowiedz cytując ten post
o. Pacyfik Offline
Moderator
*****

Liczba postów: 265
Dołączył: Sep 2005
Reputacja: 0
Post: #4
 
Tak wlasnie - k/Krakowa.

A jakies inne wrazenie oprocz optymistycznych nastrojow? Jak duchowosc?
Jak Bracia?
05-08-2006 14:43
Znajdź wszystkie posty użytkownika Odpowiedz cytując ten post
Odpowiedz 


Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek:
1 gości

Wróć do góryWróć do forów