Stracilem dla Ciebie glowe

[paprotka]

Ta medytacja jest bardzo odwazne, ale dzieki Tomasza slowom (zawsze mnie zachecajacym) zdecydowalam sie z Wami podzielic tym co napisalam:

Slodyczy Mojego serca,
Stracilem dla Ciebie glowe w tej milosci.
Chcialbym oddac Ci to
czego nie mozesz jeszcze pojac...,

Cale swoje Bostwo.

Wszystko co stworzylem jest niczym
w porownaniu z tym, kim Ja jestem.
Nigdy nie siegalas po dary stworzenia,
siegalas aby zniewolic samego Boga.

Dalem sie zlapac w sidla Twojej milosci,
nigdy Mnie nie pociagalas mocniej
niz dzis w swojej nicosci.
Twoja nicosc Mnie niewoli
Staje przed Toba w calej Mojej Boskosci.

Nie moge Cie przyjac inaczej
niz calkowicie przebostwiona
w Moje oblicze. Moja najdrozsza.

...Pozwol Mi siebie kochac.

[TOMASZ32-SANCTI]

Jestem pod wrażeniem Płomyku, stanowczo proponuję pisać książkę z twoją poezją, nie uciekaj od tego, to może pomóc innym pojąć, jak może być wielka miłość do Jezusa. Nie przeszkadza to pisania w sieci, ale nie każdy ma możliwość używania internetu, a książka to coś co jest dostępne prawie dla każdego. Zatem nie opieraj się tylko pisz i składaj to w książkę. To moja rada.

Pozdrawiam

[paprotka]

Czy ksiazka kiedys bedzie czy nie :roll2: to dzis dziekuje Tobie za mile slowa. Wczesniej nawet o tym nie myslalam. Mieszkam w Kanadzie i to co napisalam po polsku mialobyc tylko dla mnie.

Kiedy podczepilam sie to tego forum i zobaczylam strone: Poezja, stwierdzilam ze moze Jezus chcialby tymi slowami dotnac inne serca. Bo przeciez to co pisze, nalezy tylko do Niego, sama nie jestem w stanie nic napisac. On jest autorem kazdego piekna.

Jaka to duma nalezec do Niego. Milosci wcielonej.

[TOMASZ32-SANCTI]

To tutaj możesz sobie spokojnie pisać i dzielic sie swoją poezją z innymi, ja napewno będę czekał na kolejne twoje dzieła.

Pozdrawiam

[paprotka]

oto nastepny:

Ukochana
Nie przestaje spiewac Mojego dziekczynienia
za Twoja dusze i Twoje serce.
Tak mocno Mnie kochasz i tak bardzo potrzebujesz.

Twoja wiara rozpala Moje Milosiedzie
i w zaufaniu otrzymujesz wiecej niz prosisz.
O tak bardzo cierpialo Moje serce,
Teraz jest Twoim i w naszym wspolnym zaufaniu
oddajemy sie razem Ojcu.

Oddalas Mi wszystko cudowna milosci,
ja oddalem Ci wiecej.
Przyjmij wszystko co przynosze
i oddaj Ojcu w darze.
Nie ustawaj w dziekczynieniu
tak ja Ja nie ustaje w Moim spiewie.

Ja rowniez pisze duzo o cierpieniu Jezusa, ale nie wiem czy powinnam sie tym dzielic. O Jego samotnosci i bolu, kiedy w Jego dobroc nie wierzymy.

[ Dodano: Sro 02 Lis, 2005 05:09 ]
Chcialam jeszcze dodac, ze to co pisze nie jest skierowana do mojej duszy, ale do duszy ktora kocha i oddaje sie cala Jezusowi i Jego milosci. Tak odbieram Jego dziekczynienie. Czujac radosc Jego serca przelewam na papier to co moje serce slyszy.

[TOMASZ32-SANCTI]

Wiesz, o cierpieniu także można pisać, tym bardziej,gdy komuś to pomoże zrozumieć jego sens. Cierpienie Jezusa było wyjątkowe,dlatego tak bardzo przeżywa je ten,kto rozumie czym ono było dla kazdego człowieka.
Ja zauważam,że cierpienie jest traktowane czesto jako jakaś kara za głupotę człowieka, za jego bezmyślność,a tak naprawdę cierpienie jest darem łaski,dzieki której można odkryć miłość Boga do człowieka.
Jeżeli twoje dzieła miałyby przybliżyć choć jednej osobie sens cierpienia to warto o nim pisać.

Pozdrawiam