Powołanie

[Śliweczka]

sadzę ze powoałnie to nie jest też taka sparwa strasznuie szytwa... może się pprzecież okazać, ze to przesiwdczenie o relizowaniue swojego powiania w taki a nie inny sposb jest przejściowe... być może np to, ze ja w danym moencie od jakiego czasu odczuwam to, ze parwdopodonie moje powołanie ma się realizowac w zakonie nie jest wcale moim prawdziwym powlaniem... bcy może Pan postawił na mojej dordzę takich a nie innych ludzi, ktorzy powoli pokazywali mi piekno życia zakonnego (ale i jego cienie) nie po to by mnie tam odarzu posyłąc... być może chciał tylko dokonąc w ten spob we mnei przemioany... dawniej uwazałam (przyznaje sie bez bicia) ze zycie zakonnicy, to życie zmarnowane... a teraz widzę ile w nim piekna...i widzę ze da sie Bogu poswiecic całe zycie... być może celem tych moich "mysli" wcale nie było od razu "wsadzenie" mnie do zgromadzenia ale samo otwarcie moich oczu na inna rzeczywistośc.... uwazam, ze tak także moze byc... w kóncu Bog jest wszechnocy i wszechwiedzacy...w iec wie najlepiej jaki sposob dotarcie do mnie będzie najlepszy ( a dodam, ze nie tak dawno nie miał zbyt duzego dostepu do mnie... bo ja na to nie pozwalałam... dopiero teraz całkowiecie zdaje sie na Niego )

tak czy inaczej... być może te plany zakonne tamtej osoby miały być tylko takim otwarciem oczu... nie wiem...tak czy inaczej uwerz Heysel'u, że marzenia , które Pan o nas ma są jak przypuszczam w miarę "giętkie" tzn Pan Bóg dostosowuję sie do nas... i tak czy inaczej znadzije do nas drogę inna rzecz czy my wyciagniemy ręke.... ale odrzucenie powolania to jeszcze nie koneic świata tak czy inaczej widzisz, ze ostaecznie wyszło to wszytskim na dobre (weic być może ten zakon wcale nie był powoalnie... ustały ,ze to Pan Bó wie najlepiej... my mozemy tylko szukąc za pomocąc Jego drogowskazów )
pozdrawiam