Czy można odciąć się od rodziny?

[aga]

aga napisał(a):Ja tam mam wspaniałych rodziców, tylko z mamą nie można się dogadać, która jest zaborcza, nieustannie zaniża moje poczucie wartości, a jak mam depresję to uważa, że nic mi się nie chce i takie tam.

Ks.Marek napisał(a):To jakoś się nie klei, w porównaniu z wcześniejsza wypowiedzią:

Ponieważ Ks. Marek ma problem ze zrozumieniem tego, co piszę (absolutnie proszę nie odbierać tej uwagi do siebie, Księże, to nie żadna złośliwość) i zarzuca mi niekonsekwencję, gdyż w istocie wydawać się może, iż niektóre moje wypowiedzi nieco się wykluczają, pragnę uściślić kwestię dla właściwego zrozumienia mnie.

Otóż, prawdą jest wszystko, co napisałam. Zaznaczam, że pomimo różnych nieporozumień, moich zadawnionych żalów i braku możliwości pełnego porozumienia się z mamą, (co zdarza się w wielu nawet kochających się rodzinach) uważam uczciwie, że mama w gruncie rzeczy jest dobrą kobietą. W gruncie rzeczy ją kocham i to, że dostrzegam także minusy w naszej wzajemnej relacji, wady mamy, wcale nie podważa tego, że jednocześnie jest w moich oczach odbierana jako człowiek dobry. Często druga osoba nie dostrzega tego, że zachowuje się niewłaściwie albo też nie da sobie nic przetłumaczyć (moja mama jest uparta), lub też nie potrafi się zmienić. Wiem, że pewne rzeczy są w nieświadomości konsekwencji.

[ Dodano: Czw 10 Kwi, 2008 22:07 ]

Ks.Marek napisał(a):

aga napisał(a):Ja uważam, że odcięcie się od rodziny czasem jest konieczne. Mnie przynajmaniej tylko na dobre wyszło rozluźnienie więzów z rodzicami z powodu mojego wyjazdu na studia.

Tak, czasem to konieczność. Ale zawsze trzeba pamiętać o tym, ż enie można podejmować decyzji o rozluźnieniu więzów tylko li w oparciu o konieczność własnej higieny psychicznej.

i dalej wyjaśniam:
Otóż ja w domu lubię bywać i moja relacja z rodzicami dobra jest na odległość. Kocham ich i za nimi nawet tęsknię czasem, ale uważam, że trzy dni to jest wystarczający czas, by się sobą nawzajem nacieszyć. Jak jest się ze sobą dłużej to zaczyna dochodzić do konfliktów i wtedy już nie jest fajne. I takie zjawisko występuje w każdego typu relacjach, gdyż każdy z nas jest inny. Czasem rozłąka powoduje poprawę wzajemnych relacji i takie właśnie niezbyt częste widzenie się, zwłaszcza, kiedy dziecko jest dorosłe i czas, by się od tych rodziców uwolniło. A rodziców można nadal kochać na odległość.