Myszkunia napisał(a):POdstawową sprawą jest chyba to,że wychowawcy sa różni i w różny sposób reagują na zachowania dzieci.
Owszem, to prawda. Wychowawcy są różni i różnie reagują. Co jeszcze jest ważne to fakt, ż nie każdy wychowawca nie ma doświadczenia pedagogicznego, dlatego wychowanie dzieci jest tak różne.
Ostatnimi czasy mówi sie bardzo często o sposobach wychowywania dzieci według konkretnych zasad włączając w to wychowanie bezstresowe. Niestety nie każdy rodzic czy wychowawca respektuje takie sposoby wychowania. Mamy więc różne schematy wychowania od tego według norm pedagogicznych po zwykłe wychowanie przez rodziców - prostych ludzi, którzy byli wychowywani często w rygorystycznych warunkach co potem przenosi się na kolejne pokolenia, które wychowują swoje dzieci w podobny sposób zakładając, że taki sposób też jest dobry. Nie mniej w każdym sposobie wychowawczym potrzebny jest dobry przykład, bez niego każda metoda wychowawcza pada i rodzice lub wychowawcy przegrywają tą walkę o właściwe wychowanie dzieci. Każdy bowiem krok w wychowaniu jest decydujący i każdy bład może potem zaważyć na wychowaniu dziecka.
Myszkunia napisał(a):Np. mnie bardziej wkurzy, gdy dziecko przeklnie, a tego, kto sam klnie, zdenerwuje to mniej albo wcale.
Dziecko jest obrazem rodzica : to co robi rodzic przed dzieckiem to potem dziecko robi to samo, ponieważ dziecko naśladuje swoich rodziców, wychowawców. Rodzica denerwuje, gdy dziecko przeklnie, ale nie patrzy na to, że sam to robi. Dla dziecka jednak nie widzi usprawiedliwienia, ale dla siebie owszem: "jestem dorosły, więc mnie wolno, a dziecku nie". Dziecko też człowiek - reaguje tak samo, też sie deneruje więc korzysta z rozwiązań dorosłych, więc jesli widzi, że dorosła osoba w sytuacjach stresowych, w nerwach przeklina to dziecko zrobi to samo.
Ja widzę w swoich pociechach swój obraz, widzę siebie i swoje błędy, widzę braki w wychowaniu moim przez moich rodziców i staram się tych błędów nie powtarzać, jednak to nie jest takie proste, tym bardziej w przypadku, gdy ma się więcej niż jedno dziecko, gdzie każdemu trzeba poświęcać swój czas i wysiłek.
Wiem też, że przy braku wiedzy pedagogicznej i bez pomocy bardzo trudno jest wychować dobrze dziecko a tym bardziej dzieci. Wiele moich schematów wychowawczych upada, nie sprawdzają sie mimo, że cześć z nich to schematy oparte na książkach czy innych źródłach. Można czerpać wiedzę z różnych miejsc, ale nie wszystko da się wprowadzić w życie, nie wszystko będzie działało tak jak to jest uwzględniane w różnych źródłach : książach, programach, czasopisamch czy nawet zwykłych dyskusjach z innymi ludźmi. Napewno jednak takie wskazówki warto analizować i warto niektórych próbować, bo część napewno będzie przydatna.
Pozdrawiam
/
Dzieci i media - jak nad tym mądrze zapanować?
