Nie ma wątpliwości co do tego, jakie jest stanowisko Kościoła wobec Odnowy. Wypowiedzi Papieży nie pozostawiają wątpliwości, że Kościół zaakceptował ten ruch, ale są pewne zastrzeżenia.
Przytaczam fragment pewnej publikacji ku przestrodze [-X (link na końcu).
Kościół katolicki wobec Odnowy w Duchu Świętym
2.1. Wypowiedzi Papieży
Pierwsza wypowiedź papieża na temat Odnowy w Duchu Świętym pochodzi z 1973 roku. Jest to przemówienie
Pawła VI do uczestników Pierwszej Międzynarodowej Konferencji Liderów Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym.
Wyraził on wtedy radość z duchowej odnowy życia oraz zwrócił uwagę na cnoty teologalne i łączność z hierarchią, dzięki którym Odnowa może przynieść większe owoce.
Wskazał jednocześnie na niebezpieczeństwa i wezwał do wnikliwego rozeznania, aby oczyścić ruch z tego, co nie służy budowaniu Kościoła. W 1974 roku Papież Paweł VI wspomniał też o pojawieniu się darów charyzmatycznych i wyraził radość z tego faktu.
Następna, nieco już szersza wypowiedź papieża Pawła VI pochodzi z 1975 roku i jest nazywana Magna Charta Odnowy. Szczególnie ważne z tej wypowiedzi są podane, za św. Pawłem,
zasady rozeznawania darów duchowych: wierność autentycznej nauce wiary, gdyż tylko to, co nie jest z nią sprzeczne, pochodzi od Ducha Świętego oraz przyjmowanie darów z wdzięcznością i miłością. Papież zachęcał również do korzystania z sakramentów, szczególnie Eucharystii i Pokuty oraz wezwał do otwartości na działanie Ducha Świętego i odrzucenia tego, co jest sprzeczne z Jego działaniem. Natomiast w 1976 roku Paweł VI nazwał Odnowę duchową szansą dla Kościoła i świata.
Pewne elementy wspólne z owocami doświadczenia wylania Ducha Świętego wśród członków Odnowy możemy znaleźć także w Adhortacji Apostolskiej papieża Pawła VI Evangelii nuntiandi o ewangelizacji we współczesnym świecie. Jak wskazuje M. Dujarier, Papież mówił także, że dziś w niesprzyjającym wierze środowisku chrześcijanie potrzebują uzupełnienia chrztu przez wtórną inicjację w stylu życia właściwego chrześcijanom. Tym samym wskazał na potrzebę stopniowej ewangelizacji po chrzcie. Dobitnie wyraził to 21 stycznia 1977 roku: Kto został ochrzczony, musi zrozumieć, przemyśleć, docenić i rozwinąć bogactwa otrzymanego sakramentu.
W 1979 roku Jan Paweł II w czasie spotkania z ICCRO mówił o darach charyzmatycznych jako części bogactwa Kościoła: Chętnie przyłączam się do was, gdy wysławiacie Boga za owoce, jakie Odnowa w obfitości wniosła w życie Kościoła.
Powstanie po Soborze Watykańskim II Odnowy jest szczególnym darem Ducha Świętego dla Kościoła. Jest to znak, że wielu katolików pragnie pełniejszego życia w godności chrztu św. i powołania adoptowanych dzieci Bożych, pragnie poznać odkupieńczą moc Chrystusa, naszego Zbawiciela, w mocniejszym doświadczeniu modlitwy osobistej i grupowej, pragnie żyć zgodnie z nauczaniem Pisma Świętego przez odczytanie go w świetle tego samego Ducha, który inspirował jego spisanie. Niewątpliwie jednym z najważniejszych skutków duchowych przebudzenia jest rosnące pragnienie świętości, widoczne tak w życiu pojedynczych jednostek, jak i całego Kościoła. Wskazał jednocześnie, że ruch jest znakiem działania Ducha Świętego we współczesnym świecie jako odpowiedź na potrzebę duchowej odnowy. W doświadczeniu odnowy bowiem człowiek na nowo żyje i odnajduje swoją tożsamość. Papież wskazał, że dary Ducha Świętego są dane szczególnie dla modlitwy za innych.
W dwa lata później, podczas Czwartego Międzynarodowego Kongresu Odnowy w Duchu Świętym w Rzymie, w 1981 roku, Jan Paweł II przypomniał wytyczne papieża Pawła VI z 1975 roku, ze wspomnianej już wyżej wypowiedzi. Papież dostrzega w Odnowie szansę dla Kościoła i świata, która przez swoje owoce, wypływające z doświadczenia wylania Ducha Świętego, kreuje model nowego człowieka.
W swoim przemówieniu Papież wskazał także na zadania ciążące na odpowiedzialnych za ruch: świadectwo i przykład życia modlitwy; otwartość na dary Ducha Świętego, ale bez zbytniej koncentracji na darach nadzwyczajnych; należyte przyjmowanie sakramentów, szczególnie pokuty i Eucharystii; działanie na rzecz tego, aby Słowo Boże stało się duchowym pokarmem; odpowiednia formacja teologiczna oraz zaufanie i współpraca z hierarchią Kościoła. Do liderów Odnowy w Duchu Świętym papież Jan Paweł II powiedział:
Jako liderzy musicie wziąć na siebie tworzenie więzi zaufania i współpracy z biskupami, na których z Bożej Opatrzności spoczywa pasterska odpowiedzialność za prowadzenie całego Ciała Chrystusa, a więc również odnowa charyzmatyczna. Nawet jeśli nie uczestniczą w tych formach modlitwy, które wy uważacie za wzbogacające, wezmą sobie do serca wasze pragnienia duchowej odnowy siebie samych i Kościoła oraz ofiarują wam niezawodne kierownictwo, co należy do powierzonych im zadań.
W 1984 roku, w słowach skierowanych do uczestników Piątego Międzynarodowego Kongresu Odnowy w Duchu Świętym, Papież wskazał na potrzebę otwarcia się i osadzenia doświadczenia Odnowy w kontekście łaski sakramentalnej (...)
http://www.opoka.org.pl/nauki/teologia/p...i_mgr.html
