Śmierć bliskich - żałoba czy radość z narodzin dla nieba?

[bashca]

ostatnio na lednicy ksiądz nam mówił,że kiedyś chował kobietę z łyżeczka w trumnie. prosiła rodzinę żeby to zrobiła jako symbol że na końcu zostaje to, co najlepsze. tak jak deser na końcu posiłku

już za życia możemy podjąć kroki które pomogą naszym bliskim w przeżycu naszej śmierci. np żeby napisać kilka słów do rodziny i bliskich które zostaną odczytane podczas pogrzebu/stypy. (kilka) słów o Bogu, o radości życia z Nim która odczuwam będąc już na ziemi ( a co dopiero w niebie ) itp. może kiedys cos takiego napiszę ale to musze mieć wenę twórczą hehe w sumie pomysł nie jest zły, z tą łyżeczka też

ja no jeszcze odnośnie tego co omyk pisała o cierpieniu, ja teraz doszłam do wniosku że w szpitalu mam cos takiego o czym Gosia pisała.
O ile nie wiedziałam przed śmiercią osób w rodzinie, ich cierpienia, o tyle bardzo przeżyłam ich pogrzeb i płakałam. natomiast widze że będąc wolontariuszką na oddziale ciężkim, z nowotworami, pozanaje tych pacjentów czesto bardzo dobrze, widzę jak walczą, postęp choroby , cierpienie itd.. trudny dla mnie jest bardzo ten czas gdy wiem że nie mozna już nic zrobic i widzę jak pacjent cierpi, albo jak dowiaduje sie że go na oiom przewieźli.. natomiast juz inne mam odczucie gdy on umrze. wiem że nie cierpi, i wiem że teraz ta modlitwa mogę mu wreszcie pomóc w dostaniu sie do nieba (bo tak byłam totalnie bezsilna wobec jego cierpienia)