Bezwarunkowa miłość Boga i jej cel

[Augustus]

Cytat:Znów ten sam temat wraca: Bóg jest sprawiedliwy, a brnąc świadomie w błoto człowiek sam siebie potępia.

A zatem oznaczałoby to, że na Sądzie człowiek potępi się sam. Jeżeli umysł człowieka przyzwyczaił się do przyjemności, to dlaczego przyjemności ma odrzucić na Sądzie? Domaga się przecież przyjemności dalszego życia, skoro je zachowuje, powołuje się na prawo bez warunków, które do niczego nie skłania. Co to zatem za miłość bez warunków, która nie chce spełnić oczekiwań umysłu przyzwyczajonego do przyjemności? Płacz i zgrzyt zębów nie należą do przyjemności umysłu przyzwyczajonego do szczęścia. Nie rozumiem , Omyku, dlaczego trzeba spełnić warunek: Zatem nawróćcie się, a żyć będziecie, skoro Bóg do niczego nie skłania, niczego nie oczekuje i kładzie nacisk na bezwarunkowość. Przecież warunkiem jest nawrócenie, a jeśli tego warunku nie ma, to śmierć? Czy nienawrócony też będzie żyć wiecznie tak samo, czyli identycznie, jak nawrócony będzie żyć wiecznie?

Cytat:Bóg zawsze daje kolejną szansę - aż do śmierci.

A ściśle rzecz ujmując, to Bóg jest skory wybaczyć człowiekowi każdy grzech?

Żebyśmy się zrozumieli, Omyku, nie kwestionuje miłości Boga do człowieka, ani Jego miłosierdzia, bo nie potrzebna mi pisma św. Faustyny, aby to zrozumieć, wystarczy historia, w której Jezus pisał palcem po ziemi. Nie wiem jaki jest cel bezwarunkowej miłości. Bezwarunkowa miłość jest bezcelowa? Bo jeżeli tak, to w jakim celu Bóg objawia się ludziom, skoro bezcelowa jest miłość Boga?

Cytat:Jezus kiedy wymaga, żebyśmy przyszli do Niego, nie ma w tym ukrytych podtekstów ani jakiś korzyści.

A czy ja gdzieś stwierdziłem, że jest jakiś ukryty cel i podteksty, Omyku? Przecież nie wychodzę poza tekst, a tkwię w tekście, co już nie raz wykazywałem.

Cytat: i rzeczywiście będzie musiał stanąć przed Panem i usłyszeć "nie znam cię", to uwierz, że będą to słowa pełne miłości

A co to za miłość, Omyku, która zmienia się w fałsz? Przecież jestem wcześniej poznany, a skoro mnie poznano, to dlaczego poznanie zmienia się w niepoznanie: nie znam ciebie? Dzięki bezwarunkowej miłości Bóg zamienia poznanie człowieka w rychłe niepoznanie człowieka? Taki jest cel bezwarunkowej miłości, bez warunków Bóg zmienia poznanie w niepoznanie człowieka?

Cytat:Nawet jeżeli człowiek potępia samego siebie, Bóg nie porzuca swojej miłości do tej osoby, nie przestaje być Sobą względem niej. Bóg kocha także potępionego. Żeby Bóg przestał kochać - musiałby chyba przestać istnieć On JEST miłością.

A zatem zniszczenie człowieka jest miłością bezwarunkową, jaką Bóg okazuje człowiekowi?
To dlaczego jest w PŚ warunek, że Bóg miłuje tych, którzy go miłują? I dlaczego jest warunek, że aby nie zginąć, a mieć życie wieczne, trzeba uwierzyć w Chrystusa? I dlaczego mamy warunek nieopuszczenia, przez czynienie tego, co się Bogu podoba?
29 A Ten, który Mnie posłał, jest ze Mną; nie pozostawił Mnie samego, bo Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba. J 8, BT. Czy zatem Bóg na zasadzie bezwarunkowej miłości opuszcza człowieka, kiedy ten czyni to, co się Bogu nie podoba? Czy zatem płacz i zgrzyt zębami nie wynika z Bożego pozostawienia człowieka z samym sobą, bez udziału lub odczuwania miłości Boga? Taki jest cel miłości bez warunków i nieskłaniania do niczego?

Wracając do św. Faustyny, myślę, że trzeba rozważyć, dlaczego Bóg znalazł u niej swoje upodobanie?

spioh, pytanie jest proste, jak w temacie.

[ Dodano: Czw 08 Kwi, 2010 14:49 ]

sant napisał(a):Zwlaszcza że nikt jeszcze poza Jezusem, nie wypenil żadnego przykazania.

Oznacza to, że ludzie uznani za świętych zabijali, kradli, cudzołożyli, pożądali rzeczy innych i mieli innych bogów w zanadrzu, na wszelki wypadek?

[ Dodano: Czw 08 Kwi, 2010 15:07 ]

Cytat:To raczej ze strony osoby potępionej nie będzie woli przyjęcia tej miłości.

Jak nie będzie woli, skoro ona będzie: uczyń mnie szczęśliwym życia wiecznego? Czy zatem płacz i zgrzyt zębami będzie dla człowieka szczęściem życia wiecznego, bez Boga można żyć w szczęściu? A skoro jest wola, to czy dla Boga są rzeczy niemożliwe?