Beatyfikacja JP II

[TOMASZ32-SANCTI]

Dla mnie ten czas jest czasem wyjątkowym, gdyż dzięki tej beatyfikacji mogłem dostrzec jednosć wśród ludzi. Ten człowiek tak wiele ukazał, że pamięć o nim pozostaje na długo w sercu. Ale też zauważam, że ta jedność ludzi ma miejsce wtedy, kiedy dochodzi do tak wielkich wydarzeń: najpierw to smutne czyli odejście naszego papieża do domu Ojca a potem radosne czyli wyniesienie tego człowieka do chwały ołtarzy. Szkoda, że do jedności ludzi potrzeba takich wydarzeń, że ta jedność nie trwa przez dłuższy czas. Wielu ludzi uważa naukę naszego papieża za coś co zakorzenia sie głeboko w sercu, w pamięci, ale szkoda, że tak nie wiele ludzi zyje tą nauka na codzień, że zapomina o tym wszystkim czego nauczał Jan Paweł II za swojego zycia. Myślę, że żyjac taką nauką napewno świat jak i nasz kraj wyglądałby całkiem inaczej. Beatyfikacja minęła i spodziewam się, że bardzo szybko ta jedność wśród ludzi zniknie do czasu aż połaczy nas znowu jakieś wydarzenie, najczęściej łączą ludzi rózne tragedie. Czy potrzeba na nie czekać aby zobaczyć jedność wśród ludzi?

Jan Paweł II by wielkim papieżem, wielkim Apostołem, wielkim Polakiem, ale jeszcze wiekszym człowiekiem. Dlaczego? Ponieważ skupiał na sobie w sposób bardzo widoczny dla wszystkich te trzy wielkie cnoty: wiarę, nadzieję i miłość. To było u Niego tak widoczne, że aż promieniało od Niego tymi cnotami, każdy kto słuchał, każdy kto widział i każdy kto miał z nim kontakt z Janem Pawłem II mógł doświadczyć zarówno miłości, nadziei jaką przekazywał w swoim nauczaniu jak i pogłębić swoją wiarę - nauki papieża docierały w sposób bardzo prosty do wielu ludzi.

Myślę, że warto by było cześciej zagłębiać się wnauczanie Jana Pawła II, aby zrozumieć sens włąsnego życia, sens miłości, sens cierpienia i sens wiary w Boga - tak jak to widział Jan Paweł II.
To wszystko pragnął i starał się tez przekazywać. Jego nauka może zmieniać oblicze naszego upadajacego kraju - o ile będzie się częściej korzystało z Jego nauki.