czy to grzech?

[o. Wit]

1. Oczywiście, że mieszkanie bez ślubu jest grzechem, nawet bez współżycia. Po pierwsze dlatego, że jest to świadome wystawianie się na grzech ciężki - a świadomie wystawianie się na ciężki grzech już jest grzechem. Po drugie dlatego, że jest to zgorszenie. Inni młodzi ludzie patrząc na nich utwierdzają się z tym, że to jest normalne.
Z tego powodu nie można im udzielić rozgrzeszenia, a nawet udzielone byłoby nieważne, z powodu braku postanowienia poprawy. Postanowienie poprawy musi być decyzją zmiany, a w przypadku wspólnego zamieszkania tego nie ma.
Trochę przesadzając ale można by to porównać do takiej sytuacji: Przychodzę do mojej mamy i mówię: "Mama podbierałem Ci pieniądze. Przepraszam. Ale... będę to robił dalej". Dlatego, że nie ma postanowienia poprawy to całe przeprosimy nie mają sensu.
Polecam konferencje ks. Pawlukiewicza na ten temat - np. "Seks - poezja, czy rzemiosło" i Jacka Pulikowskiego. Może one jakoś "trafią".

Co do kwestii zniewolenia - takie przypadki trzeba rozeznawać indywidualnie, choć oczywistym jest to, że powinien on trwać w łasce uświęcającej. Bez tego nie może dojść do uwolnienia.

2. W niedzielę powinno unikać się pracy niekoniecznej, by móc poświęcić czas na relacje z Bogiem, bliskimi i potrzebującymi. Jeśli masz taki system w pracy, że pracuje się też w niedzielę, to nie jest to żadna Twoja wina, bo to praca konieczna. Chyba, żebyś sama specjalnie starała się pracować jak najczęściej w niedzielę, bo np. wtedy jest wyższa stawka (tak było kiedyś na kopalniach).

pozdrawiam serdecznie,
niech Pan Cię błogosławi +