DDD są wśród nas...

[Drizzt]

Temat już nie nowy, jednak dopiero teraz na niego natrafiłem, i postanowiłem nieco odświeżyć. Przeczytałem punkty, które miałby spełniać ludzie z syndromem DDD. I niektore z nich budzą moje zastanowienie... Otóż:

* zgadują co jest normalne

Tu konieczne byłoby zbadanie, czy rzeczywiście zgadują, czy też wyznają swój własny, indywidualny "kodeks normalności". Zauważmy, że nic z samej natury rzeczy nie jest "normalne". Za normalne uważamy zachowanie czy myślenie, które podzielane jest przez większość społeczeństwa. Przykładowo, w kulturze europejskiej bigamia jest odstępstwem od norm, ale w niektórych krajach muzułmańskich traktowana jest jako norma (bądź w granicach tej normy się mieszcząca). Jeśli okazałoby się, że osoby takie nie tyle zgadują, co posiadają osobisty kodeks norm, oznaczałoby to raczej mocny indywidualizm niż dysfunkcję.

* osądzają siebie bezlitośnie

Czy duże wymagania wobec samego siebie są dysfunkcją? To zależy od wielu czynników. Nie muszą jednak wcale być odstępstwem od normalnego funkcjonowania.

* mają kłopoty z przeżywaniem radości i z zabawą

To może świadczyć o dużym poziomie introwersji. Należałoby również dowiedzieć się, czy mają problem z przeżywaniem, czy jedynie z okazywaniem uczucia radości. Niestety, ale w badaniach bardzo łatwo te dwie sprawy pomylić.

* traktują siebie bardzo poważnie

Tu nie do końca rozumiem - czemu miałoby to świadczyć o jakiejkolwiek dysfunkcji?

* mają trudności z nawiązywaniem bliskich kontaktów

Również - może świadczyć o introwersji.

* przesadnie reagują na zmiany, na które nie mają wpływu

Czyli posiadają dużą potrzebę samosterowności. Co zresztą rozumieć pod pojęciem "przesadnie"?

* bezustannie poszukują potwierdzenia i uznania
* myślą, że różnią się od wszystkich innych

To również świadczy raczej o introwertyźmie.

* czują strach przed ludźmi, a zwłaszcza przed wszelkiego rodzaju władzą
i zwierzchnikami

Znowu - potrzeba indywidualizmu i samosterowności.


To takie kilka moich wątpliwości.