Tendencja napisał(a):Dla mnie celibat może jawić się jako droga bardzo trudna,moze nawet nie do przejsćia.A dla jakiegoś księdza zycie w rodzinie jest najtrudniejszą z dróg. Odwołałeś się do natury Odwołałeś się do natury...jezeli już idziemy tym tropem to dlaczego nie powiedzieć,ze człowiek to istota stadna i najbardziej do tego schematu pasowałaby poligamia
Nie jestem psychologiem więc trudno mi się do tego odnosić poza mętnymi sloganami od zdrowym rozsądku. Jak kiedyś pytałem, dlaczego większość ludzi wybiera drogę związku z kimś a tylko nieliczni decydują się na celibat to mi odpowiedziano, że kolekcjonowanie kart telefonicznych to też hobby nielicznych. No cóż, można i tak, ale moim zdaniem to tylko sprytna sztuczka erystyczna.
A co do stadności - do tego nie potrzeba poligami, wystarczą sąsiedzi albo współbracie ( współsiostry ) z zakonu. Nie wiem jak ma się monogamia do natury nie mi sądzić ( nie jestem psychologiem ), ale ludzie jakoś ten model łatwo kupili, nie tylko z motywacji religijnych chyba, bo ateiści też żyją w tej kwestii ,,po bożemu". Psychologowie też mają rodziny, też się żenią i za mąż wychodzą. Więc chyba ta opcja tak całkiem obca naturze nie jest, jak w latach 60 mówili. Zresztą monogamia/poligamia, to zdaje się dotyczy ilości partnerów seksualnych, a to choć ważne to chyba nie jest jednak alfą i omegą życia.
Z tym się przy okazji wiąże fakt, że ten wątek nie miał być o celibacie, ale o samotności
nie z wyboru. A to w ogóle czyni, że nasze teraźniejsze dywagacje są kompletnie nie na temat.
