Wiadomości w tym wątku

**o. Pacyfik** · 15-09-2005 12:37

Sw. Franciszek modlil sie tymi slowami:
"Abysmy Cie kochali z calego serca, zawsze o Tobie myslac; z calej duszy, zawsze za Toba teskniac; calym umyslem, ku Tobie kierujac nasze intencje, szukajac we wszystkim Twojej chwaly; i ze wszystkich sil, obracajac wszystkie nasze sily i wladze duszy i ciala na sluzbe Twej milosci, a nie co innego" (Wyklad modlitwy 'Ojcze nasz', 5)

Swiety podpowiada, jak rozumiec prawdziwa milosc i jakie sa "skladniki" prawdziwej czystosci duszy i ciala:
a) zaangazowanie wszystkich wladz ciala duszy (uczucia, umysl, wola),
b) element tesknoty i oczekiwania (por. Pnp),
c) dazenie do poglebienia relacji (proces duchowy).

"Czystosc (takze w wymiarze zakonnym) to nieustanne oczyszczanie narcystycznej i mlodzienczej milosci, by dochodzic do wiezi dojrzalych, bezinteresownych, czystych i wolnych od egocentrycznych interesow. Kierowac wlasna seksualnoscia oznacza nauczyc sie kierowac swoimi wieziami.
W centrum wszystkiego znajduje sie odkrywanie tej milosci, w ktorej sie "rozmilujemy" i ktorej oddamy swoje zycie. Kiedy bowiem czlowiek czuje sie wystarczajaca kochany - to czyni go szczesliwym tworca nowego zycia, pelnego milosci, pokoju i komunii.
To co cielesne moze stac sie sakramentem rzeczywistosci duchowej; a wszystko - dusza i cialo - przeobrazaja sie w zrozumialy jezyk, ktory wyraza pewna rzeczywistosc i komunie, bardziej zrozumiala niz ta, w ktorej cialo oddaje sie zamknietej, ograniczonej i niezaspokojonej przyjemnosci" (por. Giacomo Bini).