Rycerz Chrystusa moze zadawac smierc bez obaw

[jswiec]

Moniczka napisał(a):ostatnio zastanawiam się nad tym że ja chyba wierzę w innego Boga niż reszta chrześcijan. Bóg w którego ja wierzę nie podpisałby się pod słowami św.Bernarda. Ale jak pisałam w inym wątku On jest "niezdefiniowalny". Może jest właśnie taki? Takie który żąda krwi, zemsty, śmierci... I do takiego Boga mam umieć się modlić?

Póki co mam resztkę nadziei że św. Bernard zwyczajnie się mylił.

Ciekawe co powiedziałabyć zatem o obrońcach Polski przed nawałą boszewicką, takich jak ks. Ignacy Skorupka, który zginął pod Radzyminem prowadząc żołnierzy do ataku ?

Otóż łatwo jest pokazać, że kraje muzułmańskie rozszerzały się przez całe średniowiecze i później [aż do bitwy pod Wiedniem] głównie kosztem chrześcijaństwa. Wyparcie muzułmanów z Hiszpanii trwało bardzo długo. W tym czasie pamiętano także, że i Ziemia Święta była częścią świata chrześcijańskiego, którą muzułmanie zajęli siłą i zabronili chrześcijanom dostępu do świętych miejsc. To była [przynajmniej na początku] wojna o europejską tożsamość, ponieważ w tych czasach odcięcie od "fizycznych" źródeł chrześcijaństwa uważano za wielkie nieszczęście.

Spójrz w jakiś dobry atlas historyczny i zobacz ile ongiś chrześcijańskich terenów zajęli muzułmanie - wszystkie siłą pięści, a nie siłą przekonywania ! Niestety, ale przy końcu XI w. terytoria chrześcijańskie skórczyły się tak bardzo, że wielu światłych ludzi zdawało sobie dobrze sprawę ze śmiertelnego niebezpieczeństwa - a św. Bernad z Clairvaux na pewno do nich należał.

Słowa są gwałtowne - ale odpowiadają one dokładnie powadze zagrożenia. Może to "politycznie niepoprawne" to co napiszę, ale gdyby wypraw krzyżowych nie było, Turcy doszliby do Wiednia znacznie szybciej i mogliby opanować większość Europy już w XVI w. Wtedy bowiem Europa nie miałaby 200 lat "oddechu", a cała turecka maszyna bojowa ruszyłaby z całym impetem i zatrzymałaby się dopiero nad Bałtykiem i Atlantykiem.