Islam. Czy Islam opanuje świat, a przynajmniej Europę?

[Drizzt]

Ok, Augustusie, widzę, że rozmowa schodzi na bezsensowne rzucanie oskarżeniami (wzajemnie), a nie o to tu chodzi.

Jeśli poczułeś się obrażony moimi słowami, to Cię bardzo przepraszam - nie miałem takiej intencji. Wręcz przeciwnie, mocno zdziwiło mnie, że uznałeś to za obelgę, gdyż ani słowami, ani intencjami zupełnie nie to miałem na myśli.

Zacznijmy więc od początku, pomijając kwestię Twej rozmowy z muzułmaninem (jako że jest to odrębny, pojedynczy przypadek, więc nie można takiej postawy przypisywać całej grupie - bo wtedy faktycznie byłoby to myślenie heurystyczne).

Jeśli chodzi o sam dialog między islamem a chrześcijaństwem, uważam, że jest on możliwy tylko na poziomie nie-religijnym (w sensie zażegnywania waśni międzyreligijnych, a nie szukania wspólnego rdzenia religii jako takiej). A to z kilku powodów:

1. Kultura muzułmańska znacznie różni się od kultury chrześcijańskiej. Różnice nie są tu jedynie kosmetyczne, ale bardzo głębokie. Inne jest podejście do kwestii płci, inaczej traktowana jest rodzina. Inaczej wygląda modlitwa. Inne wreszcie są uwarunkowania kulturowe (kultura wschodnia vs zachodnia)

2. Inaczej rozpatrywana jest kwestia innowierstwa. W Islamie dużo większy nacisk kładzie się na działalność w celu nawracania, na poszerzenie ilości wiernych, ekspansję wyznaniową. Stąd ustalenie pewnej granicy nawracania na drodze ekumenizmu, przy okazji ustalając pewne status quo między wyznawcami i samymi poglądami, dla Islamu może się jawić jako bariera na drodze do nawracania niewiernych.

3. Choć różnice w moralności nie są ogromne, to już wielkie są w doktrynie wiary. Nie są to jeno różnice kosmetyczne czy drobniejsze, jak między różnymi odłamami chrześcijaństwa, ale kardynalne - inaczej postrzegana jest Istota Boska, inaczej postrzegane są ważne postacie, takie jak Jezus, inaczej rozumiana jest cześć oddawana owej Istocie Boskiej.

Stąd uważam, że dialog między przedstawicielami obu religii jest niemożliwy (na poziomie ustalania wspólnego "kręgosłupa religijnego"), gdyż różnice są zbyt znaczące, zbyt wyraziste. Nie wynika to więc z mentalności czy niechęci muzułmanów, ale z różnic ideowych.

Czy Islam opanuje świat? Gdy się nad tym głębiej zastanowić, ma na to szanse. Różnicą między Islamem a Chrześcijaństwem jest to, że, z tego, co zauważam (jeśli się mylę, popraw) kultura muzułmańska jest bardziej spójna, bardziej jednolita, ponadto u muzułmanów wiara i kultura stanowią w zasadzie jedność. Stąd też kultura ta jest odporna na przenikanie zmian w jej obręby. O wiele bardziej odporna, niż kultura chrześcijańska - tu wiara i styl życia mało kiedy idą w parze. Wiara w pewien sposób oddzielona jest od życia codziennego (nie licząc bardzo religijnych jednostek). Ponadto, wiara coraz bardziej staje się "jałowa" - niejako oderwana od rzeczywistości, mało żywa, tętniąca energią. A to powoli ją uśmierca. Stąd też społeczeństwo zachodnie jest o wiele bardziej podatne na wnikanie w nie kultury islamskiej, niż odwrotnie.

Co natomiast jest mocnym punktem oporu? Otóż, paradoksalnie, odchodzenie ludzi od myślenia religijnego jest też przeszkodą dla Islamu w jego ekspansji. Kultura islamska ma religię (i to mocną, żywą) wpisaną w codzienne życie, jak i w samą kulturę. Nie ma większych szans, żeby ktoś przyjął kulturę muzułmańską, nie przyjmując wiary. Wręcz zaryzykowałbym twierdzenie, że do przyjęcia kultury konieczne jest uprzednio przyjęcie ich religii. Tak więc postępujący w kulturze zachodniej ateizm (czy czasem nawet anty-teizm) jest, paradoksalnie, jednym z lepszych "korków" przez zalaniem nas przez kulturę islamską.