Zakaz czytania Biblii?

[Marek MRB]

Cytat:bardzo płytka i niedopuszczalna analogia między dwoma przykładami uzależnienia

Przykro mi że tak uważasz - i że nie napisałeś czemu tak myślisz.
Mi analogia pomiędzy uzależnieniem od ezoteryki i późniejszym "chodzeniem po krawędzi" oraz alkoholizmem i późniejszym igraniem z nałogiem przez "wypiję tylko setkę" wydaje się całkiem adekwatna.

[ Dodano: Sro 24 Paź, 2007 22:29 ]

Ks.Marek napisał(a):Ale zastanawiam sie, co te rozważania mają wspólnego z tym tematem?

No, niby racja. Ale temat właściwie chyba wyczerpany ?
Ja mogę co najwyżej spastować tu fragment opracowania jaki na ten temat przygotowuję (korzystając zresztą pełnymi garściami z cudzych odkryć i wypowiedzi):

Gdyby Kościół chciał Biblię utajnić, to by jej najpierw nie spisał, a później nie przechowywał, przepisywał i chronił przez wieki. Warto sobie uświadomić w jakich warunkach to się odbywało – mnisi pracowali przy świetle kaganka, pisząc „na ślepo” (atrament ówczesny był widoczny dopiero po 6 godzinach!) , kaligrafując literę za literą.
Kosciol i owszem, zabranial czytania i posiadania, ale nie Biblii, tylko nieautoryzowanych tlumaczen biblijnych, takich wlasnie, jakie pojawily sie masowo w XIII wieku.
Kosciol w obronie Tekstu Swietego, oblozyl ekskomunika wszystkich ktorzy dokonywali “tlumaczen”, niezgodnych z prawdziwym zapisem greckim i lacinskim, a za posiadanie takich “tlumaczen” oraz ich dystrybucje - w niektorych krajach rzeczywiscie karano smiercia.

Zazwyczaj zarzut ten uzasadnia się przez powołanie sie na Inkwizycje hiszpanska ktora miala jakoby zabronic posiadania Biblii przez ludzi swieckich. Chodzi o postanowienie tuluskie z roku 1229, ktore dotyczylo wylacznie specyficznego regionu Francji, ogarnietego wcale nie chrzescijanskim, ale satanistycznym ruchem katarskim. Postanowienie to dotyczylo wylacznie tego regionu, oraz wylacznie ludowych “tlumaczen” biblijnych w lokalnym narzeczu poludniowofrancuskim, tzw. gwarze langwedockiej.
Czasem cytuje się także list, jaki Innocenty III napisał na dzień 12 VII 1199 do mieszkańców Metz. List ten zakazywał potajemnych spotkań biblijnych. Odbywały się one w opozycji do Kościoła. Zacytujmy fragment : "Chociaż bowiem pragnienie rozumienia Pisma Świętego oraz nawoływanie do jego studiowania nie zasługuje na naganę, ale raczej na pochwałę, w tym jednak wypadku słusznym jest skarcić tych ludzi, którzy zwołują takie tajne spotkania, uzurpują sobie urząd kaznodziejski, wyśmiewają nieuctwo księży oraz gardzą wspólnotą z tymi, co do nich nie przystali. Bóg przecież tak bardzo nienawidzi synów ciemności, że rozkazał: Co wam mówię w ciemności, opowiadajcie w świetle". Podobnie ma się sprawa z tłumaczeniem Biblii na języki narodowe. Pius IV wydał 24 III 1564 konstytucję Dominici gregis custodiae. Zakazał w niej korzystania z niekatolickich wydań Pisma Świętego. Korzystanie z katolickich przekładów było dozwolone za zgodą spowiednika bądź proboszcza. Oto uzasadnienie tej decyzji: "Doświadczenie bowiem wykazało, że jeśli Biblia jest dostępna w języku ludowym wszystkim bez różnicy, powstaje stąd wskutek ludzkiej lekkomyślności więcej szkody niż pożytku". Ograniczenie to nie dotyczyło korzystania z Biblii w językach oryginalnych i w przekładzie łacińskim. Wszelkie ograniczenia w korzystaniu z katolickich tłumaczeń Biblii zostały zniesione w 1753 roku przez Benedykta.

Warto chyba dodać, iż przytoczone ograniczenia wynikają z tych samych obaw, jakie wyraził w Biblii św.Piotr . Pisał on o listach apostolskich św.Pawła podkreślenie moje):
„Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby /On/ was zastał bez plamy i skazy - w pokoju, a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną, jak to również umiłowany nasz brat Paweł według danej mu mądrości napisał do was, jak również we wszystkich listach, w których mówi o tym. Są w nich trudne do zrozumienia pewne sprawy, które ludzie niedouczeni i mało utwierdzeni opacznie tłumaczą, tak samo jak i inne Pisma, na własną swoją zgubę. Wy zatem, umiłowani, wiedząc o tym wcześniej, strzeżcie się, abyście dając się uwieść błędom tych, którzy nie szanują praw Bożych, własnej stałości nie doprowadzili do upadku. /3 rozdział 2 listu Piotra/
Jak już przytaczałem wcześnie, w tym samym liście św.Piotr przestrzega :
„To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia. 21 Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili /od Boga/ święci ludzie.” /3 rozdział 2 listu Piotra/
Że nie były to obawy płonne świadczy powstanie tysięcy mniejszych i większych odłamów protestanckich, które twierdzą iż "wierzą i żyją ściśle według Biblii" i stanowią "biblijne chrześcijaństwo". Tyle że każde z nich twierdzi co innego...

Co gorsze, problemy z interpretacją Pisma nie ograniczały się do spraw wiary. Przykładem może być Thomas Munzer który począł wzywać do stworzenia w drodze walki zbrojnej królestwa Bożego na ziemi, którego podstawą miało być bezklasowe społeczeństwo kultywujące wspólnotę dóbr (skąd my to znamy ?). W efekcie został najradykalniejszym ideologiem tzw. Wojny chłopskiej.

Trzeba dodać że i dziś przecież nie uważamy za Biblię tendencyjnego „przekładu” Świadków Jehowy – a niektóre konserwatywne denominacje protestanckie identycznie podchodzą do przekładów NIV czy RSV.
Zresztą, gdyby dziś ktoś z krytyków Kościoła wziął do ręki Biblię wydaną przez Marcina Lutra i przeczytał zamieszczone w niej komentarze (choćby te antysemickie) sam nie polecałby nikomu lektury.

Ograniczenia pojawiały się tam, dzie herezje – i właściwie (poza lokalnym epizodem w XIII wieku) rozpoczęły się wraz z Reformacją.

Do rozpowszechnienia Biblii przyczyniła się nie tyle Reformacja, co wynalazek Gutenberga. Całkiem zwyczajnie, stała się tańsza i bardziej dostępna. Dostępne stały się też inne książki (ciekawe, że nikt nie twierdzi jakoby „Reformacja udostępniła ludziom Homera”), dzięki czemu więcej ludzi wychodziło z analfabetyzmu.
Mało kto zdaje sobie sprawę jak kosztowne były księgi – nie tylko z powodu ręcznego przepisywania, ale także dlatego że nie znano papieru – za kodeks pergaminowy można było iekiedy kupić parę wsi !
O fizycznej dostępności ksiąg świadczy choćby fakt, iż kiedy krakowska biblioteka kapitulna miała 30 foliałów to już był sukces.