Internetowy "przyjaciel" czy Przyjaciel ?

[Ravenloff]

Ja kontakt z internetem zacząłem dość wcześnie jak na polskie realia, bo wtedy kiedy dopiero co tak naprawdę wchodził pod strzechy z modemem. Było to jakoś chyba ok 1999-2000 roku. Wtedy to mało kto wogóle miał dostęp do neta i nie był on tak popularny. Może dlatego w tamtych czasach ludzie byli do siebie dość ufni, często się spotykało z kimś poznanym przez internet. Ściemniaczy można było od razu wyłapać. Po prostu to było coś nowego i ludzie jeszcze nie potrafili od razu wykorzystywać neta do złych celów. Poznałem wtedy masę ludzi. Praktycznie tylko z Sulechowa czy Zielonej Góry. A skoro byly to osoby niejako "z podwórka" to łatwo było utrzymywać kontakt osobisty, bo nie było daleko. Ale to nie były takie prawdziwe przyjaźnie.
Choć przyznam, że poznałem też osoby z dalszych okolic. Ok. 100 km. Z jedną dziewczyną poznaną przez neta a mieszkającą dość daleko byłem nawet na jej studniówce - zaprosiła mnie. Oczywiśnie nie na studniówce się z nią po raz pierwszy spotkałem, ale dużo wcześniej ją poznałem i wiele razy widziałem.

Jednak teraz z perspektywy tych kilku lat to 95% tamtych znajomości przeszło do lamusa. Owszem, z kilkoma osobami czasem (ale rzadko) pisuję SMSy czy zadzwonię, widzę się może raz na 1-2 lata, ale trudno to nazwać przyjaźnią, a nawet znajomością.
A z osobami kiedyś poznanymi na necie, ale z którymi się nigdy na żywo nie spotkałem, to już wcale żadnych kontaktów nie utrzymuję.
Więc coś w tym jest, że jak znajomość z neta nie przeniesie się na rzeczywistość, to raczej się skończy.

No ale muszę się pochwalić, że jedna moja znajoma z Internetu jest moją dobrą przyjaciółką. Powiem nawet, że od kąd się na żywo poznaliśmy to znajomość w Internecie zamarła za to ta na żywo ożyła i trwa do dziś od kilku lat. Więc są wyjątki, ale bardzo nieliczne.

A tak jeszcze odpisując coś na temat zaufania do osób z Internetu to różnie z tym jest. Nigdy się człowiekowi nie zaufa w 100%. Ale czasem właśnie ktoś znany tylko z Internetu może obiektywnie spojrzeć na jakieś sprawy, gdyż nie zna nas tak naprawdę i nie przypiął nam żadnych łatek (tych złych i dobrych).

Czasem też jak ktoś ma problem, to łatwiej mu się otworzyć przed kimś kto mieszka 400 km stąd, bo wie że tak naprawdę to taka osoba nie będzie miała dużego wpływu na nasze życie tu i teraz. W przeciwieństwie do przyjaciela z sąsiedztwa, który przecież może nas zdradzić i po naszej okolicy za naszymi plecami rozpowiadać nieprzychylne plotki na nasz temat albo po prostu wygadać komuś znajomemu, to co my mu w zaufaniu powierzyliśmy. Ktoś kto mieszka 400 km stąd, nawet jak dużo wie na nasz temat to tak łatwo nie obgada nas naszemu sąsiadwi. To jest zaleta Internetu.