Skorzystałem z:
http://www.biblia.net.pl/biblia.php
Ewangelia wg św. Jana – rozdz. 1
BT
(1) Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.
BW
(1) Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo.
BW-P
(1) Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było słowo.
BG
(1) Na początku było Słowo, a ono Słowo było u Boga, a Bogiem było ono Słowo.
BB
(1) Na początku było Słowo, a Słowo ono było u Boga i było ono Słowo Bóg.
BP
(1) Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo
PNŚ *
(1) Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem.
Widoczne kacerstwo PNŚ? Jeśli nie, to jasno je skompromitujmy. BT, BW, BW-P, BG, BB, BP ma w zdaniu nadrzędnym jasny podmiot – Słowo. Orzeczenie – było. Chyba nikt nie ma wątpliwości? A co w PNŚ? Ano podmiot nie jest widoczny, ukryty jest, domyślny, czyli podmiotem domyślnym jest ukryty zaimek „on”.
Na początku był (on)
Słowo, przetłumaczył translator PNŚ, nazwisko translatora nieznane, niestety. Też bym nie podał nazwiska, jakbym świadomie dokonał takiego babola, a tym samym chciał ludziom wcisnąć kit, że św. Jan odważył się w swoim języku mówić w taki sposób:
Kali jeść, Kali pić, Kali mówić głośno o logika, Kali wróć , Kali głośno mówić, że na początek był Słowo, bo Kali myślał o Logos, a nie o logika. A skoro na początku był (on), to dlaczego po tym domyślnym zaimku nie zastosowano przecinka, który wskazałby, że na początku był on, Słowo, co oznaczałoby, że ten na początku nazywał się Słowo? Ale to jawny, specjalny błąd składniowy, a nie interpunkcyjny, a dlaczego? Popatrzmy dalej. Słowo było u Boga, a jednoczenie Słowo było Bogiem, jak wskazują: BT, BW, BW-P, BG, BB, BP. A co w PNŚ? Kolejne kacerstwo. Widać? Jeśli nie, to jasno je skompromitujmy. Słowo, za sprawą PNŚ, był na początku, ale nie jest Bogiem, bogiem tylko, a w związku z tym PNŚ wciska publice, że Chrystus jest zdegradowany do bożka. Nam, katolikom, a i innym chrześcijanom, nie tylko przyszło wierzyć, ale i żyć w przekonaniu, że Chrystus był u Ojca, a z Ojcem stanowi jedność, gdyż:
Bogiem było Słowo tudzież:
Ja i Ojciec jedno jesteśmy (J 10, 30 za BT, ale tak samo w PNŚ). Czyli my, katolicy, a też inni chrześcijanie, nie degradujemy Chrystusa do roli bożka, nie zabieramy Mu Jego chwały, bo my nie wierzymy w bożków u Ojca, ale w Boga prawdziwego, Trójjedynego. Mam nadzieję, że błąd składniowy w PNŚ jest widoczny jak na dłoni, a jeśli nie, to niech mi ktoś napisze, jaką częścią zdania, w zdaniu nadrzędnym rzecz jasna, jest ów Słowo, skoro nie jest podmiotem? Ale powiedzmy coś więcej o Bogu Trójjedynym, ponieważ ktoś na podstawie powyższego powie: a
le ty wykazałeś Dwójcę, a nie Trójcę. Na chwilę oderwijmy się od św. Jana, a pójdźmy do św. Mateusza (Mt 3,16-17 BT, wyd.5):
Cytat:A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły się <nad Nim> niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. A oto głos z nieba mówił: Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie.
Zobaczmy jeszcze Mt 28, 19-20 BT, wyd.5:
Cytat:Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.
Teraz powróćmy do św. Jana i przypatrzmy się fragmentowi rozmowy Jezusa z Nikodemem (J 3, 3-7 Bt, wyd. 5):
Cytat:W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwo Bożego. Nikodem powiedział do Niego: Jakżeż może się człowiek narodzić, będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się? Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić.
Przeanalizujmy: chrzest Jezusa jest zjawiskiem niezwykle widowiskowym, pojawia się głos Ojca, zstępuje Duch Boży, a jak wiemy Duch Boży nie mówi, czyli mamy dwie odrębne Osobistości; pierwsza mówi z niebios, druga zstępuje, ale nic nie mówi. Następnie Jezus mówi, aby chrzcić w imię Kogoś, i Kogoś, i Kogoś, a nie w imię Kogoś, i kogoś, i czegoś, a dlaczego? Wiemy, że Bóg jest Bogiem zazdrosnym, po co mieliby Apostołowie chrzcić w imię Ojca, i Syna, i czegoś, czyli w imię mocy i siły? W Ojcu i Synu jest moc i siła, to po co mieliby Apostołowie chrzcić w imię samej mocy lub siły? Ojciec z Synem nie udowodnili, że są niezwykle mocarni oraz silni i wobec tego Jezus nakazał chrzcić wobec czegoś, co nie zostało udowodnione przez Ojca i Syna? Otóż nie! Chrystus przekazał prawdę o Bogu Trójjedynym. Powiedział Nikodemowi, że jeszcze z Ducha trzeba się narodzić, aby ujrzeć królestwo Boże. I co? Człowiek musi się powtórnie narodzić z mocy i siły Boga? A dzięki czyjej mocy i sile człowiek przyszedł na ten świat? Wyłącznie dzięki sile i mocy własnej matki, a mocy i siły Boga wówczas nie było? Otóż nie! Moc i siła Boga działą już od momentu poczęcia człowieka, bo Bóg jest dawcą życia, a może nie? Ale ktoś może powiedzieć:
jak człowiek może narodzić się z wody? A łono kobiety ciężarnej jest wypełnione piaskiem Sahary? – zapytam wówczas. Ktoś na to odpowie:
to jak można powtórnie narodzić się z wody, skoro już istnieje na tym świecie? A ile razy w życiu przyszło ci powiedzieć po orzeźwiającej kąpieli lub prysznicu: czuję się jak nowo narodzony? - zapytam wówczas. Dzięki wodzie oczyszczamy nasze ciała z brudu, który w jakiś sposób się na naszym ciele usadowił, a w związku z tym jasne jest, że do królestwa Bożego brudasy wchodzić nie będą, skoro Król wspomnianego królestwa umiłował sobie czystość. Warto zauważyć, że Jezus podkreśla narodziny z Ducha, co oznacza, że stawia na niezwykle wysokim piedestale Ducha Świętego, dowodząc Jego nieocenionej roli. Zresztą u św. Mateusza czytamy (Mt 12, 31-32 BT, wyd. 5):
Cytat:Dlatego powiadam wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będą ludziom odpuszczone, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi nie będzie odpuszczone. Jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym.
A czym grzech jest? Nie jest odwróceniem się od Boga? A może grzech to odwrócenie się człowieka od siły i mocy Boga? Otóż nie! Grzech jest odwróceniem się człowieka od Boga, wystąpieniem przeciwko Bogu. Zatem znów nam ładnie Jezus prawi o Bogu Trójjedynym, jasno ukazując osobistość Ducha Świętego. Wczytując się w Ewangelię św. Jana, Jezus w sposób jasny powiedział, że da Apostołom Parakleta. Nie coś, a Kogoś, bo przecież wiemy za sprawą Hioba, że istnieje oskarżyciel, stąd Jezus dał Apostołom i jednocześnie nam Obrońcę.
Reasumując: Bóg Trójjedyny to najwyśmienitszy architekt i budowniczy. Nie trzeba zatem szukać w Biblii wyrazu „Trójca”. Ona istnieje zgodnie z zasadą niezamykania łańcuchów wymiarowych, a dlatego, że się tak ośmielę stwierdzić, aby uczyć ludzi myśleć, a nie bezmyślnie przyjmować cokolwiek, a szczególnie kity o logice śJ i rzekomym braku logiki katolików. Niech najpierw śJ poprawią sobie błędy składniowe, a następnie rzeczowe w PNŚ, zanim ośmielą się twierdzić o braku logiki i argumentów katolików.
* Uprzejmie proszę Administrację i/lub Moderację o wzięcie pod uwagę fakt, że niejako wystąpiłem przeciwko pkt. 7 rozdz. 4, ale nie w celu indoktrynacyjnym, aby tym samym pogwałcić pkt 4 rozdz. 4 regulaminu,ale w celu komparatystycznym.
/
Trójjedyny Bóg, czy tryteizm?
. Trudno byśmy myśleli tymi samymi kategoriami.
