Kary cielesne - tak czy nie ??

[Rachel]

Waszym zdaniem kary cielesne wychowniu odgrywają ważną rolę ??
Czy jest możliwe wyznaczenie granicy , kiedy to jest pedagogiczne a kiedy nie ??
Jakie osoby nie mają predyspozycji ku temu??

:roll:

[Ks.Marek]

rachel napisał(a):Waszym zdaniem kary cielesne wychowniu odgrywają ważną rolę ??

Może nie zaraz ważną, ale z całą pewnością są zasadne i zdają egzamin. Sam byłem wychowany na klapsach od rodziców, dziadka. I dziękuję im za to dziś.
Co do granicy: zachowanie zdrowego rozsądku. Nie karałbym klapsem dziecka, któremu zdarzyło sie raz na przykład wybić szybę, czy powiedzieć starszej pani, że jest @#$%^&.
(oczywiście pomijam łacine podwórkową)
Zaś co do predyzspzycji - raczej równowaga psychiczna rodzica. Nie typ emocjonalnego raptusa, ile bardziej Osoba ostra jak diament, ale czuła jak matka.

[to Ja :)]

1) np. w przypadku małego dziecka klaps może być wyznacznikiem tego, że dziecko czegoś rzeczywiście nie może zrobić np. bawić się zapałkami, oczywiście jeśli mówię "klaps" to mam na myśli klapsa a nie lanie kapciem dziecka, które nie wie o co chodzi
3)napewno te, które nie potrafią radzić sobie z emocjami, z agresją, ze złością, które nie potrafią oddzielić złej rzeczy, jaką dziecko zrobiło od tego, że dziecko nie jest złe czyli karają dziecko za to że jest złe a nie za to, że coś źle zrobiło

[Offca]

Dla mnie jako przyszłego pedagoga, to trochę trudny temat. Jedni mówią, że bić, inni, że w żadnym wypadku. Mówiąc tutaj o biciu nie mam na myśli oczywiście żadnego katowania, o którym ostatnio tak głośno. Ale o tzw "klapsach w tyłek", które wielu rodziców stosuje. Jedni twierdzą, że pomaga to w wychowaniu, inni, że w ogóle nie pomaga. Jeżeli faktycznie pomaga, to w jaki sposób? Czy miło wspominacie lanie w tyłek? Czy coś w Was to zmieniło, czy wręcz przeciwnie, napawało później strachem przed rodzicem zamaist wzbudzać szacunek?
Ale myślę, że istnieją sposoby dobrego wychowania dziecka bez bicia.

[Ks.Marek]

to Ja :) napisał(a):1) np. w przypadku małego dziecka klaps może być wyznacznikiem tego, że dziecko czegoś rzeczywiście nie może zrobić np. bawić się zapałkami, oczywiście jeśli mówię "klaps" to mam na myśli klapsa a nie lanie kapciem dziecka, które nie wie o co chodzi
3)napewno te, które nie potrafią radzić sobie z emocjami, z agresją, ze złością, które nie potrafią oddzielić złej rzeczy, jaką dziecko zrobiło od tego, że dziecko nie jest złe czyli karają dziecko za to że jest złe a nie za to, że coś źle zrobiło

OK, a gdzie 2)

Offca napisał(a):Czy miło wspominacie lanie w tyłek? Czy coś w Was to zmieniło, czy wręcz przeciwnie, napawało później strachem przed rodzicem zamaist wzbudzać szacunek?
Ale myślę, że istnieją sposoby dobrego wychowania dziecka bez bicia.

Wiadomo, że nikt nie jest masochistą i miło nie było. Ale nauczyło mnie to niejednego, np odpowiedzialności za siebie i za swe postepowanie. A i nie raz dupsko uratowało przed szkodą.
Co do ostatniego, pogrubionego zdania z posta Offieczki - zgadzam się z Panią przyszła pedagog

[Rachel]

Offca napisał(a):Jeżeli faktycznie pomaga, to w jaki sposób? Czy miło wspominacie lanie w tyłek?

Mi osobiście pomogło,bo byłam bardzo niepokornym dzieckiem. Klaps moim zdaniem uświadamia że coś jest złe dla dziecka [gdy słowa nie pomagają].
Ale napewno nie wspominam tego z jakimś sentymentem- tylko jako
coś co było konieczne.

[Offca]

A ja słyszałam, że bicie jest oznaką bezsilności rodzica.

[Rachel]

Offca napisał(a):A ja słyszałam, że bicie jest oznaką bezsilności rodzica.

może i tak. Ale nie jestem tego pewna na 100%.
obecnie zaczełam sie zastanawiac nad pedagogicznym sensem kar cielesnych. Dlatego ten temat


Wiem tylko że mnie dobrym słowem byłoby ciężko wychować.
A obecnie karcenie zanika bo zwycięża niestresowe wychowanie. I moim zdaniem to źle.
Oczywiście karcenie dla karcenia jest złe, bo tak wychowany człowiek później odegra się.

[Offca]

rachel napisał(a):Wiem tylko że mnie dobrym słowem byłoby ciężko wychować.

Dobrym słowem? Nikt nie mówi o głaskaniu po główce dziecka, które przewiniło.

rachel napisał(a):obecnie karcenie zanika bo zwycięża niestresowe wychowanie. I moim zdaniem to źle.

Owszem, to największa porażka wychowawcza dzisiejszych czasów. Ale to wyjdzie w praniu dopiero za kilka lat, jak te bezstresowo wychowane dzieci wyrosną. Nie wierzę w utopię Shoenenbecka czy Neila.

[to Ja :)]

Ks.Marek napisał: ,

Cytat:OK, a gdzie 2)

brak punktu 2 oznacza, że nie mam zdania, nie jestem pedagogiem więc to nie moja "działka"

[Helmutt]

Offca napisał(a):Dla mnie jako przyszłego pedagoga, to trochę trudny temat. Jedni mówią, że bić, inni, że w żadnym wypadku. Mówiąc tutaj o biciu nie mam na myśli oczywiście żadnego katowania, o którym ostatnio tak głośno. Ale o tzw "klapsach w tyłek", które wielu rodziców stosuje. Jedni twierdzą, że pomaga to w wychowaniu, inni, że w ogóle nie pomaga.

Podobnie jak Marek, nie raz dostałem od mamy czy ojca w przysłowiową "dupę" i żyję, poza tym uważam, że mnie bardzo dobrze wychowali.
"Klapsy w tyłek" to nic złego - pod warunkiem stosowania z umiarem i z głową. Bo dziecko musi mieć wyznaczone - "Dotąd twoje - odtąd moje". W latach 90-tych przyszła moda na wychowanie "bezstresowe" - bez klapsów, bez wpajania dziecku zasad, bez karania. Efekty widzimy dziś aż za dobrze.
Tutaj dam jeden przykład, którym, szczerze mówiąc jestem wstrząśnięty - niedawno powiedziała mi o tym moja siostrzenica, Patrycja. Mianowicie rodzice jednej z jej koleżanek pozwalają tamtej dziewczynie (12 lat) oglądać filmy pornograficzne, gazety itp. - co więcej - do Patrycji mówią, że dziwią się, że jej samej rodzice nie pozwalają na to. Sami widzicie... ręce opadają.
Dużo złego w tym temacie również uczynili "lewicowi" ministrowie edukacji i różni "obrońcy praw dziecka", którzy marginalizowali albo wręcz się nie przejmowali alarmująco spadającym poziomem wychowania dzieci zasłaniając się "kartą praw dziecka" i innymi bzdetami. Pamiętam jak w schyłkowym okresie rządów "lewicy" powstał projekt, żeby za najmniejszego klapsa danego dziecku rodzic szedł na kilka lat do więzienia. Na szczęście postkomuna szybko znalazła się tam gdzie jej miejsce - na marginesie
Ale to, że dzieciak może wszystko - pozostało jak na razie. Na jakiejkolwiek propozycje zmian tego status quo - rekcje są niemal histeryczne.
BTW: Mój brat, który uczy dzieci religii nieraz słyszał "Niech się ksiądz ode mnie odwali bo oskarżę księdza o molestowanie". Ech............................................

Cytat:Jeżeli faktycznie pomaga, to w jaki sposób? Czy miło wspominacie lanie w tyłek? Czy coś w Was to zmieniło, czy wręcz przeciwnie, napawało później strachem przed rodzicem zamaist wzbudzać szacunek?
Ale myślę, że istnieją sposoby dobrego wychowania dziecka bez bicia.

Zalezy to od dziecka.
Oczywiście lania w tyłek miło nie wspominam - nie jestem masochistą. Ale z perspektywy czasu patrząc - nauczyło mnie to szacunku do rodziców, do starszych, przestrzegania pewnych zasad. W żadnym razie nie czułem się "katowany", wiem, że rodzice kochali mnie i jeśli już musiałem dostać "klapa" - przeżywali to potem.

[Offca]

DARTH_HELMUTH napisał(a):Bo dziecko musi mieć wyznaczone - "Dotąd twoje - odtąd moje"

Dlatego od początku wyznacza się razem z dzieciem wspólne normy, które ma ono przestrzegać i za którego przekroczenie zostanie ukarane. Dziecko musi być świadome i musi wiedzieć za co jest karane. Od tego są właśnie normy.

[Rachel]

A np, co myślicie o powrocie kar cielesnych do szkół ?? :-k

[m-s47]

Kary cielesne powróciły do szkół tyle ze wymierzaja je uczniowie nauczyciela

[Myszkunia]

Och, tak. Czasem to wygląda,że to nauczyciele mają się bać uczniów w szkole.

Ale mimo wszystko byłabym przeciw karze cielesnej, bo to może być przyczyną np. wzrostu agresji ( a wzrostu takowej nie chciałabym).
W ogóle ostatnio przewaga wychowania bez kar cielesnych panuje, co byłoby ze wszech miar dobre, gbydy nie przeginano w inną stronkę ( wych. bezstresowe mam na myśli).