Przemoc w rodzinie - milczenie nie zawsze jest złotem!

[Ks.Marek]

DARTH_HELMUTH napisał(a):Skrajne. Dokładnie. Bo postępowanie tej kobiety uważam za SKRAJNIE głupie, a jej "męża" za SKRAJNIE zwyrodniałe i SKRAJNIE wyrachowane.

Stąd też Helmucie powiadam ci raz kolejny, nie daleki jesteś od królestwa - tylko ty sam określ, jakiego. To samo pytanie sam sobie często stawiam. Wydaje mi się Helmucie, że mamy z sobą wiele wspólnego. Przyznaj, że sam gdzieś w myślach jesteś katem: skazujesz na potepienie czy odrzucenie tych, którzy dręczą. Powiedz zatem, w czym jesteś lepszy od nich? Powiedz wreszcie: jeśli widzisz głodnego, to dalej go takim zostawisz?
Dalszą wymianę postów miedzy Tobą Helmucie, a Offieczką pomijam milczeniem. Nie czytałem ich. Wiem, że Helmut to gość na poziomie, poszukujący ciągle swej drogi. To ciągle pobrzmiewa w jego postach. Stąd też zachęcam Cie Helmucie: poznaj samego siebie. Wierz mi, na prawde warto. Mówię to z osobistego doświadczenia. Jeśli masz chęc pociągniecia tej myśli dalej, zapraszam na PM.

mak napisał(a):Cierpienie jest wynikiem grzechu. - nie bardzo to rozumiem. Zadawanie cierpienia rzeczywiście.

Tak. Cierpienie rodzi się z grzechu. Ten, kto cierpienie zadaje drugiemu, ten posiada deficyt miłości: zarówno Bożej, jak i czysto ludzkiej. Do drugiego człowieka. Do samego siebie. Do Boga. Czy może prawdziwie kochać swą żonę mąż, który pije, bije, zdradza, etc?