Ks.Marek napisał(a):DARTH_HELMUTH napisał(a):Skrajne. Dokładnie. Bo postępowanie tej kobiety uważam za SKRAJNIE głupie, a jej "męża" za SKRAJNIE zwyrodniałe i SKRAJNIE wyrachowane.
Stąd też Helmucie powiadam ci raz kolejny, nie daleki jesteś od królestwa - tylko ty sam określ, jakiego. To samo pytanie sam sobie często stawiam. Wydaje mi się Helmucie, że mamy z sobą wiele wspólnego. Przyznaj, że sam gdzieś w myślach jesteś katem: skazujesz na potepienie czy odrzucenie tych, którzy dręczą. Powiedz zatem, w czym jesteś lepszy od nich? Powiedz wreszcie: jeśli widzisz głodnego, to dalej go takim zostawisz?
Dokładnie, w myślach bardzo często jestem katem. W czym jestem lepszy od oprawców - odpowiedź jest prosta - uważam za niedpouszczalne robienie tego co oni i nigdy bym tego nie zrobił. Tak jak oni oglądam filmy sensacyjne, gram w brutalne gry komputerowe - a jednak nigdy bym niewinnej osoby nie skrzywdził. Co do osób winnych - pominę to dalej milczeniem, wiadomo, że w tej sprawie mam odmienne zdanie jak większośc z Was. Uważam, że czasami po prostu nie zostaje żadna mozliwośc jak - jak to pieknie nazwał Quentin Tarantino - zrobić gościowi z tyłka "jesień średniowiecza".
Cytat:Dalszą wymianę postów miedzy Tobą Helmucie, a Offieczką pomijam milczeniem. Nie czytałem ich. Wiem, że Helmut to gość na poziomie, poszukujący ciągle swej drogi. To ciągle pobrzmiewa w jego postach. Stąd też zachęcam Cie Helmucie: poznaj samego siebie. Wierz mi, na prawde warto. Mówię to z osobistego doświadczenia. Jeśli masz chęc pociągniecia tej myśli dalej, zapraszam na PM.
Sęk w tym, że ja odnalazłem i poznałem siebie. Odkąd pogodziłem się wreszcie ze swoim ateizmem - moje życie stało się "pełne", że tak powiem. Wierzcie mi, to nie jest tak, że na końcu każdej drogi do "samopoznania" stoi bóg, allach, budda czy kriszna. Ale nie odbiegajmy od tematu.
Cytat:mak napisał(a):Cierpienie jest wynikiem grzechu. - nie bardzo to rozumiem. Zadawanie cierpienia rzeczywiście.
Tak. Cierpienie rodzi się z grzechu. Ten, kto cierpienie zadaje drugiemu, ten posiada deficyt miłości: zarówno Bożej, jak i czysto ludzkiej. Do drugiego człowieka. Do samego siebie. Do Boga. Czy może prawdziwie kochać swą żonę mąż, który pije, bije, zdradza, etc?
Nie może. Jak to już było pisane przy każdej okazji - miłość to oprócz tych innych rzeczy, o których nie pomnę - wzajemny szacunek itp. Czy bicie, zdradzanie żony to okazywanie szacunku? Wg mnie nie. Chociaż kto wie - może za niedługo wyskoczy nam jakiś eurofilozof który stwierdzi, że "zdrada jest okazaniem szacunku partnerowi"
/
Przemoc w rodzinie - milczenie nie zawsze jest złotem!
