Kocham muzułmanina

[angua]

Czekaj, to jest jakaś konkretna sytuacja? A nie takie tam teoretyzowanie? 8)

Widzisz... Ja uważam, że wystarczająco trudno jest związkom wierzący/a-niewierząca/y. Przede wszystkim w dwóch aspektach: katolickim wychowywaniu dzieci [umowy umowami, a praktyka praktyką - wierz mi] oraz wszelkich kwestiach związanych z moralnością/etyką seksualną itp.

Chyba nie muszę pisać, jakie problemy dochodzą kiedy zamiast osoby niewierzącej mamy muzułmanina? Nawet jakbym musiała, to nie napiszę, bo z wszystkich na pewno nie zdaję sobie sprawy Ale jeśli by mnie to interesowało głębiej niż post na forum, to jestem pewna, że w necie jest wystarczająco wiele informacji. I to niewesołych.

Owszem - serce nie sługa. Ale rozumek każdy z nas ma. I uważam, że mogę to pisać, bo sama rozstałam się swego czasu z facetem właśnie ze względu na różnice światopoglądowe - różne systemy wartości. Nie mam ochoty cierpieć przez resztę życia na własne życzenie... I chciałabym dzielić najważniejsze aspekty życia z mężem. A do nich na pewno zalicza się wiara. Ani z ateistą, ani z muzułmaninem dzielić się tego nie da. Co najwyżej to one mogą małżonków podzielić :roll:

A święty Paweł pisał "nie wprzęgajcie się z niewierzącymi w jedno jarzmo" czy jakoś tak, prawda? I według mnie mądrze pisał...

Ech, epistoły mogłabym w tym temacie pisać, ale nie jestem pewna, czy się komukolwiek przyda, więc już skończę