Kocham muzułmanina

[marisela]

Hm... skomplikowana sprawa :?
Jestem żoną muzułmania, mamy dziecko, jesteśmy bardzo szczęśliwi i nie żałuję podjętej decyzji - chociaż tylko ja wiem ile bezsennych nocy przed ślubem zastanawiałam się, czy dobrze robię.
Mimo wszystko nie wyobrażam sobie małżeństwa ortodoksyjnej katoliczki i ortodoksyjnego muzułmanina. Któreś z nich musiałoby zrezygnować ze swojej wiary (lub choćby jej części) i później winiłoby drugą stronę. Podstawowa sprawa - KK wymaga, aby dziecko zostało wychowywane jako katolik, podobne wymaganie stawia islam. Takie przykłady możnaby mnożyć, wniosek jest jeden - życie takich ludzi może się zmienić w ciągłą walkę i obwinianie się. Proszę nie myśleć, że tylko kobiety mają takie dylematy! Kilku kolegów męża ma żony swojej narodowości i wyznania (ożenili się po wielu latach mieszkania w Polsce) - oni także chcięli uniknąć tego problemu. Ja jestem agnostyczką, a mąż niepraktykującym muzułmaninem, stąd my nie mieliśmy większych problemów ze zgraniem się i ustaleniem zasad panujących w domu. Nie wyobrażam sobie natomiast co by było, gdybyśmy byli bardzo wierzący.
Kolejnym problemem jest kraj zamieszkania. Ciężko jest być muzułmaninem w Polsce, ciężko też być katoliczką np. w Iranie (choć wcale nie jest to zabronione i karane, szczególnie mam na myśli cudzoziemców). Obecnie mieszkamy w UK i muszę przyznać, że w tym kraju jest trochę łatwiej - wielokulturowość i wiele wyznań wymuszają tolerancję. Ale przecież nie każdy może i chce wyjechać...