DARTH_HELMUTH napisał(a):wiem że te MOJE zasady te to tak naprawdę zasady chrześcijańskie, dekalog (bez 3 pierwszych przykazań
Czy znajdujesz jakieś uzasadnienie do stosowania ich ?
DARTH_HELMUTH napisał(a):Nie boję się "sądu ostatecznego" bo wiem, że takowego nie będzie. Jestem bezgrzeszny, bo dla ateisty nie ma czegos takiego jak grzech - może być najwyżej wykroczenie przeciwko swoim zasadom, które uwierzcie - boli o wiele bardziej niz chrześcijański grzech.
W zasadzie to sam sobie odpowiedziałeś. Sąd Jezusa jest znacznie łagodniejszy od sądu, jaki czynimy nad nami samymi. Po prostu nie mamy tyle kompetencji, aby osądzać nasze własne czyny w świetle naszego ostateczengo przeznaczenia.
DARTH_HELMUTH napisał(a):Jest wiele, wiele rzeczy, których na razie nie potrafimy wyjaśnić (chodzi mi o naukowe wyjasnienie). Może kiedyś nam się uda, może nie.
Z twierdzenie Goedla wynika, że to co potrafimy wyjaśnić to zaniedbywalna częśc tego, czego nigdy nie będziemy potrafili wyjaśnić. Oczywiście o ile nauka będzie się opierać na zasadach teorii aksjomatycznych.
DARTH_HELMUTH napisał(a):nie ma "górnej granicy" rozwoju człowieka.
Z tym zdaniem zgodziłby się także każdy chrześcijanin. Rzecz w tym, że rozwój ten nie przebiega "automatycznie" i jest do czegoś ukierunkowany, Równocześnie prawdą jest też, że nie ma też i "dolnej" granicy w możliwym upadku człowieka.
"Grzech" to nic innego, jak tylko stan, w którym człowiek zmierza w stronę swojej dolnej granicy, a oddala się od górnej. Słowo "greszka" dalej po bułgarsku oznacza tyle co "błąd", "anomalia", "pomyłka". Ale w innych językach słowiańskich to już jest tylko i wyłącznie termin religijny. Szkoda, że tak jest, wtedy moglibyśmy rozmawiać o grzechu także poza kontekstem chrześcijaństwa.
Kowal napisał(a):"zacznij sobie wmawiać że bóg istnieje" brzydko brzmi, to chrześcijanie mówią, zacznij szukać boga i już jest lepiej
Szukanie Boga od dowodów na Jego istnienie to nie zawsze właściwa metoda.
Czasem lepiej jest zadać sobie pytanie, jakie życie uważam za w pełni udane, w czym upatruję swoje spełnienie.
Rzecz w tym, że człowiek jest istotą niedokończoną i wciąż szuka swojej "górnej granicy". Granica funkcji czy ciągu jest, jak wiadomo, poza ową funkcją czy ciągiem. Bóg jest właśnie ową "granicą" ku której zmierza człowiek, choć nigdy jej bezpośrednio nie dotknie. Nazywa się to "domknięciem analitycznym".
Warto zastanowić się nad tym w kontekście własnego życia.
/
Jak stałem się tym kim jestem.
