YAB napisał(a):ęzyk teologii mówiąc o "nowonarodzeniu" o czymś zupełnie innym niż osobiste doświadczenie wiary - śmiem twierdzić, że mówi o czymś dość luźno związanym z tym doświadczeniem.
I bardzo słusznie, bo kto z nas "doświadczył" własnego narodzenia tak, że o nim pamięta ? Kto pamięta jak to było, gdy wychodził z łona matki ?
YAB napisał(a):A przeciez w powszechnie funkcjonującym sensie "nowonarodzony" znaczy właśnie przemieniony w subiektywnym, odczuwalnym znaczeniu ("czuję się jak nowonarodzony")! Myślę, że w starciu semantyki z teologią - polegnie teologia; ponieważ myślę, że postulat narzucenia języka teologii masom jest nierealny.
Lepszym wyjściem jest wymyślenie nowego słowa na przykład "moje pierwsze świadome spotkanie z Chrystusem", ewentualnie "wkroczenie w świat dojrzałej wiary", "moje pierwsze zakochanie się w Bogu" itp itd.
YAB napisał(a):Ciekawe, jak nazywali swoje doświadczenie "nowonarodzenia" (w tym współczesnym, "charyzmatycznym" sensie) mistycy?
"powtórnym nawróceniem" [św. Teresa z Avili], "oświeceniem umysłu przez Ducha" [św. Symeon Nowy Teolog]....
Czasem tylko "trzecim narodzeniem" [syryjska tradycja monastyczna VI w.] - po narodzeniu fizycznym i chrzcie.
YAB napisał(a):Nie bójmy sie powiedzieć: jak to wspaniale, ze jestem nowonarodzonym, zbawionym katolikiem, który przyjął Jezusa jako Pana i Zbawiciela.
Ja bym się bał...
Bo takie wyrażenie każdy przeciętny katolik zrozumie tak: właściwie to już jestem w niebie, już nic lepszego i większego mnie nie spotka, mój duchowy rozwój został zakończony.
Lepiej jest powiedzieć: to wspaniale, że spotkałem żyjącego Jezusa i dzięki temu spotkaniu stałem się kimś innym, tak że uzyskałem nową nadzieję chwały nieba, która mnie nie zawiedzie, skoro Duch tyle miłości rozlewa w moim sercu [albo jakoś inaczej w podobnym sensie]
/
PRZYJĄŁEM JEZUSA I NARODZIŁEM SIĘ NA NOWO!
