aga napisał(a):Mnie się zdaje, że do depresji itp. prowadzi właśnie rozluźnienie relacji z Chrystusem. A przynajmniej może tak być.
I napewno tak jest, choć też nie zawsze. Depresja to choroba, która może się pojawiać z różnych przyczyn, nie zawsze tych duchowych. Jednak bardzo wiele sytuacji w obecnym świecie wpływa na stan psychiczny człowieka. Człowiek bardzo często chce liczyć na samego siebie i często niektóre sytuacje przerastają człowieka. Bez pomocy innych a przede wszystkim bez pomocy Boga nie wiele człowiek może zrobić. Gdy sytuacja człowieka przerasta to człowiek się bardziej stresuje, bardziej wpada w stany psychiczne, które niestety albo prowadzą do tragedii albo do choroby depresyjnej. Z chorobą depresyjną związane są także stany emocjonalne : brak tego poczucia miłości, bezpieczeństwa, zaradności czy cierpliwości. Człowiek jednak bardzo często szuka rozwiązań na własną rękę, chce robić wszystko sam, zapominając, że jest ktoś, kto może wszystko,
Im dalej człowiek jest od Boga tym trudniej człowiekowi radzić sobie z problemami. Brakuje tego wewnetrznego pokoju, tej świadomości, że Bóg czuwa nad człowiekiem, że zawsze można prosić Boga o pomoc. Relacja z Bogiem daje siłę wewnętrzną do pokonywania wielu problemów, daje pokój w sercu i człowiek jest dzięki temu bardziej opanowany. Łatwiej podejmuje walkę z różnymi problemami.
Ostatnio byłem na pogrzebie jednej ze sióstr ze wspólnoty, była katechistką. Odeszła do Pana zachecając swoje dzieci i osoby obecne podczas tych ostatnich chwil życia, aby "TRZYMAĆ SIĘ MOCNO BOGA". Wiele wycierpiała walcząc z chorobą nowotworową, Bóg po przez tą siostrę dał życie jedenaściorgu dzieciom. Miała więc bardzo mocne doświadczenie miłości Boga, nawet w chwilach cierpienia. W postawie męża było widać ten wewnętrzny pokój, mimo, że tracił (oczywiście na czas pielgrzymowania po tej ziemi) tak bliską osobę, Takie chwile mogą bardzo mocno zachwiać człowiekiem, który nie ma właściwej relacji do Boga. Taka sytuacja może doprowadzić do poważnych stanów depresyjnych, do samobójstwa. Tutaj jednak widać było ta obecność Boga w ich życiu, w tej rodzinie. Nawet dzieci były przygotowane na tą bardzo trudną chwilę. Mimo, że widać było też smutek i żal, gdy stały nad grobem, to jednak nie było żadnej histerii, nie było lamentu. Był smutek, który jest u dzieci zrozumiały, ale też widać było, że wiedzą gdzie ich mama odeszła.
Bóg pozwala przechodzić przez różne trudne sytuacje, nawet te, które są naznaczone cierpieniem.
A jeśli daje nawet taką chorobę to też może wyprowadzać z tego dobro - jeśli te relacje będa utrzymywane.
Pozdrawiam
/
utrata wiary w wyniku depresji?
