Ogromny kłopot...

[Marek_G]

Nie zapomne pierwszych dni po tym, jak postanowiłem codziennie odmawiać różaniec. Zawsze a to telefon, a to dzwonek do drzwi i jakaś niespodziewana wizyta, a to inne przeszkody mające odciągnąć i zniechęcić mnie do wypełniania tego postanowienia - na przykład silne poczucie wstydu przed rodziną i znajomymi, że ja odmawiam różaniec. Lecz w miarę upływu czasu, mijających kolejnych dni przeszkody mijały, rosło we mnie poczucie może nie dumy ale pewności i miłości do modlitwy bez której teraz nie wyobrażam sobie życia. Nie tylko zresztą modlitwy rózańcowej. Wie o tym cała moja rodzina i znajomi. Niekiedy gdy wszystko wokół wskazuje, że nie mam i nie znajdę czasu na modlitwę, to gdy klękam i zaczynam się modlić, to czas jakby staje, albo się rozciąga i po zakończeniu modlitwy okazuje się, że tego czasu wystarcza na wszystko, na pracę i na odpoczynek. Pamiętaj Aniś, że z Bogiem przezwyciężysz wszystkie przeszkody i ufaj Bogu. Bądź szczera wobec swoich bliskich i nie ukrywaj swej nadziei i miłości do Boga i jego sakramentów. Może na to potrzeba trochę więcej czasu, ale bądź wierna i wytrwała. I módl się o to.

Pozdrawiam,
Marek