Przetaczanie krwi u Świadków Jehowy

[Augustus]

Myszkunia, uprzejmie proszę o zachowanie staranności w cytowaniu, gdyż niepotrzebnie dopisujesz do cytatu coś, czego nie napisałem.
Nie wiem co chcesz powiedzieć, ale już napiszę, że to co napisałem, nie oznacza, że krew po przetoczeniu jest zmarnowana, kiedy ktokolwiek chce przetoczyć krew dla ratowania swojego życia. Jeśli jest zagrożenie życia i transfuzja krwi może życie uratować, to lekarz, mając środek do uratowania życia, musi dokonać wszelkich czynności, aby życie uratować, ponieważ to jest obowiązek jego zawodu. Natomiast jeśli ktokolwiek nie wyraża zgody na transfuzję krwi, to jego wolę należy uszanować, ale w zakresie decydowania wyłącznie o sobie. Marnotrawstwo nie polega na zmarnowaniu krwi, kiedy ratuje się życie, ale na tym, że nieposzanowanie cudzej woli odbiera człowiekowi jego prawo do decydowania o sobie.
Aby zrozumieć to, co napisałem, należy pomyśleć inaczej. Jeśli kogokolwiek przymusza się do wejścia w sakrament małżeństwa, to wszelkie dobra
przygotowane na okoliczność wesela są zmarnowane, a dlaczego? Bo ślub jest nieważny.
Jeśli dajesz komuś prezent, a wiesz, że ten ktoś prezentu nie chce, to istnieje niezwykle wysokie prawdopodobieństwo, że ten ktoś prezent wyrzuci do kosza.
Jeśli śJ wrócą do swoich dawniejszych stanowisk, że mogą dokonywać transfuzji krwi i będą chcieli tej transfuzji, to nie można rozmawiać o jakimkolwiek marnotrawstwie. Jeśli nie chcą, to nie marnujmy jej, bo marnotrawstwo polega na odebraniu śJ ich prawa do decydowania o sobie. (Aby było jasne, z dyskusji wykluczam dzieci śJ, bo to jest inny problem, bardziej skomplikowany.)
Jeśli chodzi o św. Pawła, to w ogóle nie zrozumiałaś tego, co chciałem powiedzieć. Nie rozchodzi się o to, że gdyby demon powiedział cokolwiek św. Pawłowi, ale że Szaweł mógł pozostać człowiekiem o twardym karku, a w ten sposób nie pomógłby sobie, tylko zaszkodził.