Homoseksualizm...

[Drizzt]

Cytat:Drizzt - no właśnie, ja myślę, że należałoby powrócić do tego, skąd się w ogóle biorą normy, w jaki sposób powstają. Czy różne dziwactwa uznajemy za normę czy za wyjątek od niej? Bo w moim pojęciu czym innym jest "norma" zdrowotna, w której kluczowym kryterium jest utrzymanie homeostazy, a czym innym "norma" jako definicja środkowego przedziału "na skali", w której mieści się większość osób...

Widzisz, problem lezy w tym, o jakiej dziedzinie rozmawiamy. Jeśli chodzi o biologię, to możemy jasno określić stan homeostazy, stan dobrobytu zdrowotnego - bo możemy porównać do pewnego wzorca (sprawnie funkcjonującego organizmu). W psychologii zaś takie podejście nie ma racji bytu, gdyż, jak pokazałem wcześniej, kilka czynników zaburzonych ("dziwactw", jak to określiłaś) może tworzyć finalnie stan dobrobytu.

Stąd własnie rozróżnienie między zaburzeniem a chorobą. To, że ktoś jest zaburzony, nic nam w zasadzie nie mówi o jego dobrostanie psychicznym. Jest to jedynie sygnał, że odbiega od norm w rozumieniu "środka skali". Natomiast chory człowiek to ten, któremu owo odejście od norm doskwiera, powoduje cierpienie.

Właśnie po to stworzono to rozróżnienie, by nie mylić tych dwóch rzeczy, gdyż w psychologii nie ma możliwości ustalenia "stanu wzorcowego" (z racji wielu oddziałujących ze sobą czynników psychicznych), więc i podejście polegające na porównywaniu do wzorca się nie sprawdza.

Cytat:1) czekanie do ślubu (używanie słowa "zwlekanie" jest subtelną manipulacją) i wierność - nie, ponieważ budowa trwałego związku, rodziny, jest jedną z cech przystosowawczych gatunków wyżej uorganizowanych. To tzw. strategia K-selekcyjna. Nawet czysto instynktowne dążenie do przekazywania swoich genów dalszym pokoleniom u wyżej uorganizowanych zwierząt nie jest takie proste i "ślepe" jak by się wydawało

Masz trochę racji, ale nie do końca. Wiele badań z gruntu psychologii (np dotyczące powodów zdrady u kobiet i mężczyzn, skutków psychicznych zdrady) pokazuje, że jednak odczuwamy pociąg do takich praktyk, co oznacza, że te mechanizmy bynajmniej w nas nie wygasły.

Cytat:2) unikanie in vitro - tutaj masz większą rację, choć żeby to stwierdzić, należałoby przez lata przeprowadzać całe serie badań. Dlaczego? Bo nie znamy rzeczywistego wpływu laboratoryjnej ingerencji w życie na genotyp, przeżywalność, zdolności rozrodcze, itp. ani w pierwszym ani w kolejnych pokoleniach po in vitro. Póki co robimy dopiero pierwsze badania na takich osobach i co się okazuje... prawdopodobne jest to, że dzieci z in vitro są słabsze i bardziej chorowite, w dodatku dzieci płci męskiej dziedziczą bezpłodność.

Nie wiem, na ile wiarygodne są te badania, ale że nie mam argumentów przeciw, więc domniemywam wiarygodność

ALE. Jak sama napisałaś, są to dopiero pierwsze badania. Trudno tu cokolwiek wnioskować. Przede wszystkim, realne badania będzie można zrobić, gdy dzieci te będą miały po 50-60 lat. Zobaczyć, ile przeżyją, jak będzie ich życie przebiegać etc.

Inna rzecz, że jeżeli jesteśmy przy podejściu biologicznym, to jakiekolwiek by nie były te dzieci, i tak są sukcesem rozrodczym rodziców. Lepszy taki sukces, niż żaden. A jeżeli okażą się za słabe, to i tak nie mają szans na przekazanie genów dalej, więc co najwyżej bilans będzie zerowy.

Cytat:Jak zauważyłeś, ja odpieram Twoje argumenty na gruncie czysto biologicznym, naukowym. A to, że człowiek to nie tylko biologia - to inna sprawa, to prawda (co - mam nadzieję - sam zauważasz i nie trzeba Cię do tego przekonywać), ale ja lubię dyskutować na gruncie minimalnym.

Oczywiście Omyk, i bardzo dobrze. Ja jestem jedynie przeciwny sytuacji, gdy dyskutant żongluje podejściami tak, by wyszło na jego, by podpasowało do jego teorii. Klasycznym już przykładem, który podałem, a który wielu katolików nagminnie stosuje, jest zmiana perspektywy w rozmowie o homoseksualistach, gdy padnie słowo "celibat". Czyli, cały czas rozmawiają na poziomie czysto biologicznym (na którym faktycznie homoseksualizm jest nieprzystosowawczy), ale gdy ktoś napomknie, że na tym gruncie również celibat jest nieprzystosowawczy, to od razu zmieniają perspektywę na duchową, psychologiczną etc, zapominając, że jeżeli zmieniamy perspektywę, to również wcześniejsze argumenty, wygłoszone o homoseksualiźmie w poprzedniej perspektywie, w nowym spojrzeniu przestają mieć znaczenie.