Dzieci i media - jak nad tym mądrze zapanować?

[Drizzt]

Ks.Marek napisał(a):Doprawdy? To czemu winno się zachowywać Dekalog, modlić, etc?

Czym innym jest tworzenie norm moralnych, a czym innym metody SKUTECZNEGO ich propagowania i wcielania w życie. Taka subtelna różnica.

Cytat:

Drizzt napisał(a):Kary, zakazy etc skutkują powstaniem efektu sprzeciwu.

To po co sądy, resocjalizacja, programy naprawcze itp?

Jeśli chodzi o sądy i kary, to socjologowie, psychologowie i pedagodzy nie od dziś i nie od wczoraj krytykują taką formę utrzymania ładu społecznego. Podkreślają, że karanie prowadzi jedynie do powstania "spirali zła" (jak to nazywają), czyli samonakręcającego się mechanizmu, który skutkuje nie zmianą mentalności winowajcy, a tym większym jego zniechęceniem do systemu, który tą karę mu wymierzył, i, w efekcie - wzmożeniem działań negatywnych.

Co do programów naprawczych i resocjalizacji, to nie polega ona na karaniu, a na uświadomieniu złoczyńcy tego, DLACZEGO jego czyn jest zły, czemu szkodzi ogółowi. Resocjalizacja działa mniej więcej na zasadach przytoczonych przeze mnie.

Cytat:

Drizzt napisał(a):ks. Marek - ksiądz wybaczy, ale prościej nie umiem wyjaśnić.

Tak przypuszczałem. Nie da się uciec od posłuszeństwa, uległości, podporządkowania normom.

Temu, komu zostało wpojone, że jedynym dobrem jest system - zdecydowanie nie.

To właśnie problem naszego społeczeństwa. Brak wiary w wewnętrzne dobro człowieka, tworzenie systemu, który panicznie boi się dania człowiekowi wolności. Tworzone są normy, by utrzymać go w ryzach. Człowiek z kolei widzi często bezsensowność niektorych z nich, i buntuje się. Bunt sprawia, że staje się "odszczepieńcem", a bycie odszczepieńcem z kolei - że człowiek sądzi: "Skoro i tak jestem wyrzutkiem, to mam gdzieś te normy moralne, mogę się zachowywać jak łajdak".

Zaraz zapewne usłyszę pokpiwającą odpowiedź, że jestem naiwny, że gdyby dać ludziom wolność, to by się pozabijali. Nie zdziwi mnie ona - człowiek tak przesiąkł systemem, że nie potrafi wyobrazić sobie świata bez niego, odczuwa go jako anarchiczny, niebezpieczny.

Ale luźne normy często działają. Przykładem, choć może z innej dziedziny, są ograniczenia prędkości na drogach. Jeżdżąc po Warszawie zauważyłem, że w wielu miejscach ograniczenia te są absurdalnie niskie - do 50 na h w miejscach, w których bezpiecznie możnaby jechać nawet i 70-80. I ludzie takie zakazy ustawicznie łamią. Miałem jednak przyjemność być we Francji tego lata. Jakie było moje zdziwienie gdy okazało się, że tam ograniczenia są duuużo wyższe, a ograniczenia do 50/h zdarzają się tylko w naprawdę GĘSTO zabudowanym terenie, ciasnych uliczkach etc. A jeszcze bardziej się zdziwiłem, gdy zobaczyłem po kilku h jazdy, że większość ludzi... jedzie WOLNIEJ niż pozwala im ograniczenie. Sami dostosowywali prędkość do warunków jazdy, a ograniczenie było jedynie formalnością.

Wniosek z tego płynął jeden - jeśli człowiekowi zaostrzyć zakazy, to tym bardziej będzie je łamał, im ostrzejszy zakaz. Jeśli zaś albo nie stawiać zakazów, albo postawić ich poprzeczkę bardzo nisko (w rozumieniu - prawie nie ograniczać), wtedy człowiek sam zacznie MYŚLEĆ i korzystać z rozsądku.

System i jego zakazy pozbawiają jednostkę myślenia, zarowno w rozumieniu rozważania, jak i sumienia, czy też zwykłej oceny sytuacji. System sam daje im "gotowce", a człowiek odzwyczaja się od własnego myślenia. A gdy zakazy stają się zbyt ostre, to człowiek zawsze znajdzie sposób, by akurat ten zakaz ominąć, lub też arbitralnie uznać za nieważny, czy tak ułożyć działanie by literalnie pod zakaz nie podpaść - robiąć jednocześnie zupełnie wbrew temu zakazowi.

Wniosek - zakazy NIE SĄ dobrym rozwiązaniem.