Wschodnie Sztuki walki - dla każdego?

[skorupa]

równie żałosne jak fanatyzm jest zwykłae kołtuństwo. czyli widzenie tego, co chce się widzieć. ja nie mam żadnego poczucia misji do spełnienia. napisałem, co przeżyłem i niech każdy sam wybiera.

Tomiki-aikido, czyli jego usportowiona wersja ma się tak do właściwego aikido jak współczesny floret do walk gladiatorów. nijak, poza oprawą. powołujesz się na stronę "aikido.alleluja." sam fakt jej istnienia jest dowodem, że zastanawiająco wielu ludzi ćwiczących aikido doświadcza kryzysu wiary i szuka odpowiedzi.
a to że ten czy tamten ksiądz uprawia kendo - to nie znaczy nic. prawo kanoniczne zabrania expresis verbis osobom konsekrowanym zajmowania się zjawiskami o niewyjasnionej naturze duchowej - bodajże kanon 138.
tu w szczecinie poznałem dwóch zakonników którzy porzucili - jeden karate, drugi kung-fu, bo zaczęli doświadczać rzeczy które od Boga pochodzić nie mogły. mówiąc oględnie.
w Poznaniu mieszka mój kumpel, który miał 2. dan w aikido, jeździł, uczył się po całym swiecie. zrezygnował, bo przeżył to samo co ja. teraz jest w jakiejś wspólnocie charyzmatycznej w Luboniu.
znam pannę, która była mistrzynią Polski i wicemistrzynią Europy w shotokanie. zrezygnowała, bo zauważyła jak jej to niszczy życie.

inny mój kumpel, niejaki Kowal z Warszawy, kilkanaście lat temu wprowadzał muai-tay do Polski. zostawił to w cholere, bo obserwował co się dzieje z jego najlepszym uczniem, pierwszym Polakiem, ktory osiągnął mistrzostwo świata jednego ze stowarzyszeń.
w tym chłopaku zaczęło się uruchamiać coś demonicznego. jak usłyszał moją historię, to się absolutnie niczemu nie dziwił. teraz jest wierzącym katolikiem i boksuje, jak ja. i to dowodzi, że wschodnie sztuki walki mimo pozornych zbieżności ze sportami walki sportami nie są. Feliks Sztam czy Laszlo Papp po prostu uczyli boksu, a nie zakładali własnych sekt jak Ueshiba, który był okultystą. sam zresztą napisał, że w wieku 40 lat przeżył "opętanie" przez dwa bóstwa wojny. każdy to może przeczytać w jego pamiętnikach. wyszły drukiem.


a na koniec, bo nie będę dalej wałkował tematu - dzisiaj tego bym już nie zrobił, bo mam swoje lata i nie wypada. a poza tym straciłem wszelki szacunek dla "mistrzów" aikido.
ale dawniej jak jakiś koles zaczynał pisać obraźliwe maile i miałem dosyć inwektyw to pisałem po którymś mailu do jednego czy drugiego "senseia", że jak chce mi dalej ubliżać to ja go wyzywam.
tylko niech zabieże ochraniacz na szczękę, bo mu się bardzo przyda. i co? i nic. żaden nie miał jaj. zaczynało się od razu ględzenie, że to poniżej ich godności , "ducha aikido" itd. ale ciekawe że ubliżać mi to jakoś nie było. a dalej dowiadywałem się że aikido to sztuka a nie mordobicie i ma swoją filozofię. czyli sami przyznawali w końcu że to nie jest tylko sport i ma swoją własną metafizykę.
i na tym kończę. nie będę więcej zabierał głosu, bo mi się nie chce.
z czoła.