Przestałem być katolikiem.

[Drizzt]

Komentując nieco temat i słowa Samuela, uważam, że problem leży w religijnym radykalizmie. Abstrahując od tego forum, podczas rozmów z wieloma osobami wierzącymi (jest takich sporo w moim środowisku), zauważyłem, że często trudna, lub wręcz niemożliwa, jest rozmowa z nimi na równym poziomie, bez ataków, oceniania czy krytykowania. Niestety, osoby te bardzo często oceniają na skali dobre-złe, za wzorzec biorąc swoją wiarę, i nie dopuszczając możliwości, że ktoś inny może być dobrym człowiekiem, posiadać głęboką wiarę i realizować ją w praktyce, wierząc jednocześnie w coś innego niż ortodoksyjny Katolicyzm (od bardziej liberalnej "wersji" katolicyzmu, przez niezależne Chrześcijaństwo, na innowiercach kończąc).

Ponadto, najczęściej w takich rozmowach, gdy nie-katolik potrafił obronić swoje poglądy, w katolikach budziło to sprzeciw, gniew, wyrażany często albo drwinami i kpinami z cudzej religii, albo bezpośrednim gniewem i karceniem.

Jednocześnie zauważyłem mocną tendencję do usilnego "nawracania" - nawet w sytuacjach, gdy osoba innego wyznania wyraźnie sobie tego nie życzyła, lub nie byłą zainteresowana.

Stąd nie dziwię się, że wielu ludzi przechodzących pewne kryzysy wiary, po rozmowie na forach podobnych do tego (czy grupach katolickich) z ortodoksyjnymi katolikami, zamiast rozwiać swe wątpliwości, tym bardziej się w nich pogłębia i finalnie utwierdza w przekonaniu, że ich odejście od KK było decyzją słuszną.

[ Dodano: Nie 06 Cze, 2010 10:09 ]
EDIT:

Zauważyłem też, że problemem często jest zupełny brak chęci do zrozumienia pobudek i motywacji drugiego człowieka, brak empatii, wczucia się w jego wątpliwości, jego sposób myślenia. Zamiast tego często używane są frazesy typu

Cytat:Gdyby tak było nie odszedłbyś od Kościoła bo Jezus to Kościół Katolicki.

(wybacz, Lidia, ale akurat to stwierdzenie tu idealnie pasuje)

Innymi słowy, ortodoksyjna wiara argumentowana jest... założeniami ortodoksyjnej wiary. Bez zrozumienia, że dla człowieka, który z jakiegoś powodu tą wiarę podważa, takie frazesy nie mają żadnego znaczenia, gdyż wcale nie musi ich uznawać za prawdziwe.

W konsekwencji, dla takiego człowieka, po takich argumentach, wiara katolicka jawi się jako pusta, oparta na buńczucznych banałach i stwierdzeniach, które są sensowne i mają swe podstawy jedynie dla osób już ortodoksyjnie wierzących, ale z boku, z perspektywy osoby z zewnątrz, są co najmniej dyskusyjne.

Cóż, wiem to, bo zauważyłem na własnej skórze, gdy jeszcze rozważałem powrót do KK. Co prawda nie dotyczy to rozmów ze wszystkimi Katolikami - zdarzały się też osoby z gruntu inne, które faktycznie dawały do myślenia - jednak większość Katolików, z którymi miałem styczność, się w ten obraz wpisywała.