Wiadomości w tym wątku

Unworthy · 10-09-2008 19:09

Witam. Jestem praktykującym katolikiem, facetem lubiącym innych facetów. Mam w związku z tym problem i to dość poważny. Po prostu czuję się źle, że mam taką orientację, bo wiem jak inni ją postrzegają - czyli bardzo negatywnie. Moje życie wiąże się z ukrywaniem przed innymi, tego kim naprawdę jestem. Nieraz wręcz udaję hetero w gronie osób, aby mnie w żaden sposób nie podejrzewali. Chyba przez to też nie mam przyjaciół, bo nie umiem być prawdziwy. Nie mogę się ujawnić, nie chce tego, bo boję się. Moją rodzinę z pewnością by to zabiło. To dziwne, kiedyś podobała mi się płeć przeciwna, ale to wszystko się zmieniło, chyba w okresie dojrzewania. Z tego co czytałem o kształtującej się orientacji homoseksualnej, to zgadzam się, tak jak jeden mądry profesor zauważył u swoich pacjentów, że to m.in wynik niewłaściwych relacji z rodzicami. I też takie miałem. Otóż mama nadopiekuńcza, a tata nadużywał bardzo alkoholu i nieraz przez to traktowałem go jak wroga. Kiedyś myślałem o zmianie orientacji, ale z tego co wiem , to nie ma na to żadnych farmakologiów. Kiedyś były metody na to np. oglądanie nagich zdjęć kobiet i onanizowanie się do tego. Ale zostały wycofane i uznane za niemoralne praktyki. Obecnie stosuję się terapię reparatywna, która jest mało skuteczna. Czytałem coś o tym i wątpliwym jest, aby mnie to zmieniło. Jestem świadomy czynników, które mogły wywołać u mnie taką orientację. Mam teraz dobre relację z rodzicami. Nie mam do nikogo żalu. Czuję, że mam już tak ukształtowaną orientację i nic już tego nie zmieni. Staram się żyć w czystości, nie miałem żadnych kontaktów z innymi homoseksualistami. Nie wiem czy dam radę jeszcze tak dłużej żyć sam. Nie lubię widoku zakochanych par, czuję wtedy smutek, bo też chciałbym być przytulony, poczuć że ktoś mnie rozumie, kocha. Czuję, że coraz bardziej pcha mnie do tej samej płci. Marzę o tym, aby się zakochać w innym facecie ze wzajemnością, chciałbym tak żyć. Zaczynam odczuwać coraz większa frustrację, bo nie czuję się szczęśliwy. Tak na zdrowy rozsądek, to nie wiem kogo krzywdzi taki związek dwóch facetów, którzy na prawdę się kochają i są sobie wierni. Was to na pewno napawa jakimś obrzydzeniem i chętnie wskazalibyście na Biblię. Przypadek Sodomy, Gomory i występujących tam stosunkach homoseksualnych mnie nie przekonuje. Tam była totalna rozpusta, gwałty, tamtejsi mieszkańcy nie posługiwali się językiem miłości, tak więc, nie sądzę aby można było po tych fragmentach stwierdzić, że prawdziwa miłość homoseksualna jest czymś złym. Jedynie Nowy Testament mówi coś jaśniej: "Nie będziesz obcował z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą. To jest obrzydliwość" oraz "Ktokolwiek obcuje cieleśnie z mężczyzną, tak jak się obcuje z kobietą, popełnia obrzydliwość. Obaj będą ukarani śmiercią, sami tę śmierć na siebie ściągnęli." Ale dla mnie i tak to nie jest za jasne, bo nie wiem czemu to jest takie złe, taki związek partnerski pomiędzy homoseksualistami, którzy się kochają i są sobie wierni.

Czuję już naprawdę tak wielki mętlik w głowie, że nie wiem czy mi nie odbije Smutny