noc ducha

[Polonium]

Omyk napisała :

Cytat:Uważam, że mówienie: "przechodzę stan nocy ducha" jest zwykłą pychą i świadczy właśnie o tym, że niczego takiego człowiek nie przeszedł, ani jeszcze nie przechodzi.

To poprostu taka zasada, że osoba z autentycznym darem proroctwa czy uzdrawiania nie będzie robiła z tego sensacji i będzie tymi darami służyć bezinteresownie. Każdy, kto obnosi się publicznie z darem uzdrawiania bądź proroctwa jest kłamcą i fałszywym prorokiem. Mistycy nie mówili o "nocy ciemnej" : "Ja tego doświadczyłem", lecz pisali z dystansem o tym, czym jest owa "noc".

Warto jednak poszukiwać rozeznania u kapłanów, żeby nie wziąść wszystkiego za "ciemną noc duszy". Osoba duchowna zawsze pomoże nam to rozpoznać lub wykluczyć.

Omyk mówi o pokorze, ponieważ faktem jest, że nawrócony nie powie, że się nawrócił i już jest O.K. Nawracanie się trwa całe życie i nie chodzi tylko o nawracanie z poważnych grzechów, ale nawet ze zwykłych wad. Rozwój duchowy trwa też całe życie i "nocy ciemnych" może być wiele.

Bóg kocha nas zawsze, nawet gdy nie da nam doświadczenia "nocy ciemnej" czy daru bilokacji, co nie wyklucza wcale głębszej zażyłości zależnej od tego, jak bardzo pozwolimy Bogu działać w naszym życiu. Duch wieje, kędy chce i jak chce. My nie mamy prawa w to ingerować. Bóg wie, czego nam potrzeba i co dla nas dobre.