Radość w niepełnosprawności i sens życia

[Polonium]

Właściwie co chwilę genom ludzki podlega zmianom i nigdy nie możemy być na 100 % pewni odnośnie swojego zdrowia. Wszystko zatem w rękach Stwórcy.

Miałem kiedyś możliwość poznać Jasia Melę. Przytoczył piękne świadectwo odnośnie tego jak pragnął zrealizować marzenie o dojściu na biegun. Konsekwentnie poddał się więc długotrwałej rehabilitacji, by w końcu osiągnąć to, czego pragnął. Jednocześnie Jaś Mela dał świadectwo swej wytrwałości, niezłomności i wielkiej odwagi. Udowodnił też, że ułomność fizyczna nie musi wcale być przeszkodą nie do przebycia, ale wystarczy tylko samozaparcie. Niedawno osoby niepełnosprawne zdobywały szczyt, a był wśród nich także niewidomy.

Teraz odniosę się do kwestii biblijnych. Chrystus stał się dla nas jak słaby, żeby siłę mocnych poniżyć. Sam trzykrotnie upadał pod ciężarem krzyża, ale szedł dalej i nie ustawał, bo wiedział, że tylko umierając na Krzyżu może zbawić ludzkość od jej grzechów. Nie narzekał jak my ludzie narzekamy, ale był konsekwentny i szedł dalej aż na Golgotę. Ta "ewangelia krzyża" została napisana przez samego Chrystusa. Każda kropla Jego drogocennej Krwi to nic innego jak zdrój miłości Bożej.

Kiedyś pewien ksiądz powiedział : Iesus Nazareus Rex Meus i to odnosi się do wszystkich. Dla każdego z nas z osobna Chrystus jest Królem. To inne królestwo niż królestwa o których wiemy z historii, bo Chrystus króluje z Krzyża. Nie ma złotej korony, lecz koronę cierniową.