Radość w niepełnosprawności i sens życia

[aga]

Wiesz, Rachel, ja nie wiem, czy potrafię się za rodziców modlić. Może nie powinnam tutaj tego pisać, ale nie mogę też nieustannie tłumić wszystkich uczuć, do czego mnie zawsze zmuszano. Wiem, że moi rodzice są takimi rodzicami, których wiele osób mi zazdrości, wiem, że bardzo się starali i to będzie dla nich prawdziwy cios, że im wychowanie "nie wyszło", bo przecież chorobę z domu wyniosłam. No a ja...ja nie zniosę tego wstydu i upokorzenia, by rozmawiać z rodzicami. Nie mogę.
Rachel, dzięki mimo wszystko