Obrażenie a Bóg

[ghost]

Czasami trzeba się pokłócić ;]

[omyk]

A ja tak wcale nie uważam.

[aga]

Może nie trzeba, ale człowiek czasem inaczej nie może. :roll: Chyba nie znam takiego, co by z Panem Bogiem nie miał kiedyś na pieńku.

[ghost]

Dokładnie. Nie zawsze potrafimy powstrzymać emocje.
Ale każda normalna więź przecież przechodzi jakieś nieporozumienia, kłótnie.
Ale to wszystko tylko tą więź wzmacnia.

[omyk]

Moim zdaniem... jeśli ktoś ma z Bogiem żywą relację i naprawdę wierzy, że On jest Bogiem, że jest dobry, łaskawy, miłosierny... i że Jego wola jest najlepsza, to nawet w momentach wściekłości, czy żalu, nie może zmienić zdania.
Może mnie szlag trafiać z powodu różnych spraw, czy okoliczności, ale mimo wszystko rozumowo wiem, że żadne zło nie jest z Jego winy, więc o co mam się z Nim kłócić?
"Czemu na mnie to dopuszczasz?"?? Może dopuszcza trud, czy cierpienie, ale zawsze z jakiegoś powodu, zawsze "po coś"... Czy nie lepiej przyjść do Pana "w pokojowych zamiarach", wyżalić się Mu i u Niego szukać ukojenia?

[aga]

Jakoś nie wierzę w to, że żalu do Boga nigdy nie doświadczałaś. Bo tak wynika z Twoich wypowiedzi. Może źle mi się zdaje.

[omyk]

Emocje emocjami, ale nad nimi stoi rozum.
Jeżeli zdarza mi się poddać się emocjom, to potem czuję się bardzo głupio i źle.
"W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości" --> przypisywanie Bogu nieprawości jest grzechem!

[aga]

Pewnie, dlatego pisałam, że można się gniewać, ale nie można grzeszyć. Czasem człowiek się rozgniewa i bluźni przeciwko Panu Bogu.

[Rachel]

Gniew jako uczucie jest nutralne. A z Twej wypowiedzi wychodzi już czyn.
Więc po co atakować Boga, który nie jest winny ?
Nie ganię tych co obrażają , ale muszą uzmysłowić sobie kogo tak naprawdę są wściekli.

[nieania]

"Gniewajcie się, a nie grzeszcie: niech nad waszym gniewem nie zachodzi słońce! "

[to Ja :)]

Dzięki za wypowiedzi! Dzięki Wam wiem, ze nie jestem nienormalna czy też, że ja również też mam takie stany.

Rachel napisał(a):Nie ganię tych co obrażają , ale muszą uzmysłowić sobie kogo tak naprawdę są wściekli.

w moim przypadku skoro to Bóg obdarzył mnie takimi rodzisami, pozwolił mi tkwić - rosnąć i rozwijać w takim środowisku rodzinnym to dla mnie nie jest to powód by na samą siebie się wściekać.

omyk napisał(a):Emocje emocjami, ale nad nimi stoi rozum.
Jeżeli zdarza mi się poddać się emocjom, to potem czuję się bardzo głupio i źle.

a ja jednak jestem osobą u której emocje są uwidocznione i one są na pierwszym miejscu, tzn. jestem osobą bardzo "emocjonalną"

[Vika]

Tak już mamy ,kiedy emocje biorą górę- rozum śpi.

A swoja drogą podziwiam przedmówczynie,
chciałabym miec tak bezpośredni ,ufny kontakt z Bogiem.

W momentach załamań nie czuję nic,nic..............pustka.

[aga]

W momentach, o których mówimy najgorzej mają ludzie rozchwiani emocjonalnie. Wtedy żadna wiara i żaden rozum w niczym kompletnie nie pomaga. Ja wolę się nie angażować w żadną stronę, żeby nie czuć się jeszcze gorzej.

[Vika]

Ale tu nie ma mowy o angażowaniu się w cokolwiek.
To problemy życiowe potrafia człowieka tak stłamsic,
ludzie potrafią tak czasem dokuczyć, jesli do tego dodac
cierpienia,ból, choroby- to mamy coś w rodzaju "ścieżki zdrowia",
jesli znane wam to określenie.Człowiek juz nie wie,co boli,
co sie dzieje, jest zupełnie zdezorientowany. Jesli nigdy was cos takiego
nie dotknęło- To Chwała Bogu!

Właśnie takie sytuacje miałam na mysli. Nic ponadto.
Aga- też pragnę,chociaż nie czuć się gorzej.

[aga]

Vika napisał(a):Ale tu nie ma mowy o angażowaniu się w cokolwiek.

Owszem, jest. Chyba nie rozumiesz, co mam na myśli. I to nie o ludzi wcale chodzi...