Dziecko darem Boga

[Augustus]

Myszkunia napisał(a):jeżeli Bóg jest STWÓRCĄ, to każde życie jest Jego tworem.
(podobno nawet stworzył Szatana :wink: )

Jakoś inaczej rozumiem PŚ. Jeżeli Bóg jest Stwórcą, to tylko dobrego, nie jest Stwórcą złego, ponieważ nie każdą roślinkę zasiał Bóg. A skoro nie każdą, to jego dobre stworzenie było tylko niegdysiejszym, jednorazowym tchnieniem, którego nie możemy dziś pojąć, ze względu na to, że od czasów młodości posiadamy złe usposobienie. Ale złe usposobienie człowieka pozostaje już tylko antropomorfizmem, naddatkiem ludzkiej figury stylistycznej. Wpisaniem w Boga ułomności ludzkiego poznania Słowa. Słowo ludzkie nie może równać się z Bożym fonemem, ponieważ Boży fonem nie może być oddany przez ludzki grafem.
Wpadamy w pułapkę kochani, niestety. Człowiek staje się zanadto arogancki, myśląc, że Bóg nie mógł powiedzieć tak, jak to wynika z grafemu, który rozpoznajemy w PŚ. To co było kiedyś prawdziwe, dziś staje się tylko mityczne. Zaczynamy sami kreślić charakter Boga, myśląc, że możemy wymusić na Bogu cokolwiek. Nawet gdy tworzymy zło, to wymuszamy na Bogu Jego współdziałanie. Bóg zaczyna współuczestniczyć w ludzkim grzechu, w całym złu, którego sprawcą jest człowiek, lub niegodziwy, lub niegodziwy człowiek. Klony ludzkie zaczniemy również traktować jako dar od Boga, przecież każde życie jest Jego tworem. Każdy byt biologiczny stanie się dziełem Bożym, ponieważ bez Jego zgody nie ma bytu biologicznego. Ciekawi mnie, czy uznamy, że klon ludzki ma duszę, skoro Bóg współdziała przy dawaniu życia? Ciekawi mnie, co odpowiecie zwolennikom in vitro i klonowania, kiedy Wam powiedzą: Jak może być grzechem coś, w czym współdziała Bóg? Bóg nie jest grzeszny, zatem nasza praca nie jest grzeszna, gdyż Bóg współdziała w naszej pracy. Z nami jest Bóg, bo bez jego współdziałania nie osiągnęlibyśmy tego, co nazywa się życiem ludzkim. Jak możemy wymuszać na Bogu cokolwiek, skoro Duch przebywa tam, gdzie chce? Z tej racji nie możemy Go do niczego przymusić. Jeśli daje życie, to nasza praca jest darem od Boga, abyśmy ludziom pomagali! Widzicie, kochani, że sprawa nie jest taka prosta. Kiedy będziemy powielać nieprzemyślane komunały, to wpadniemy w grzęzawisko. Zastanawiam się skąd przychodzi taka łatwość wpisywania w Boga cech, które nie są wykazane w PŚ. Po co Bóg dał stworzeniu dar płodności, kiedy i tak musi współdziałać w powstawaniu życia? Po co Jezus mówi, że nie każdą roślinkę zasiewa Ojciec? Skąd pewność, że Zły nie ma daru płodności, kiedy zostało powiedziane, że jego nasienie też płodne? Cóż to za kąkol lub życica, które zostanie spalone przez żeńców? Zapewne to stan ducha, ponieważ miejsce, którego się bano w wiekach średnich, nie istnieje. Ciekawi mnie, skąd ta pewność, że cała metafora została poprawnie zinterpretowana?
Pozdrawiam Was.