Dziecko darem Boga

[Augustus]

omyk napisał(a):Jeśli uważasz, że od momentu poczęcia dziecko jest dzieckiem, żywym człowiekiem, to zgodnie z nauczaniem Kościoła musisz przyjąć, że ma duszę

No właśnie omyku, w tym sęk, że muszę. Jednakże niepokoi mnie, że coś mi podpowiada, iż nie jest tak, że Bóg zaraz daje duszę, kiedy dochodzi do zapłodnienia. Pozostaję zatem na modlitwie, ponieważ sprawa jest bardzo skomplikowana. Komplikuje to wynalazek in vitro. Uważam, że nieania słusznie napisała:

nieania napisał(a):Dziecko poczęte w wyniku in vitro jest pozbawione w pierwszym etapie swojego życia miłości, ciepła, czułości. Rozpoczynając życie w próbówce w okresie najbardziej intensywnego rozwoju nie może odbierać z otoczenia uczuć.

Bóg Jest Miłością. On daje dary, ale nie każdemu daje dar płodności. Nie współuczestniczy w grzechu.
Najbardziej skomplikowane jest to, że księga życia zdaje się być zbiorem ludzi, którzy zostali powołani z mocy dobrego nasienia, nie złego. Taką generalizację 'każdy człowiek' uważam za niebezpieczną. Działania Boga są dla nas niezrozumiałe. Skoro jednym daje dar płodności, a drugim nie daje, to nie ma pewności, czy wszystkim daje to, co myślimy, że na pewno daje. Nauka Kościoła ma możliwość zmiany. My możemy dyskutować, ale musimy przyjąć naukę. Jednakże jest możliwość, że dyskusja nie pozostanie bez echa. Przecież to fascynujące w życiu, że jest wiele możliwości. Wbrew pozorom nie chodzi o racje, ponieważ racje dość często szukają swego. Pozostawiam racje racjonalistom. My szukajmy czegoś piękniejszego nad racje - prawdy. Powiem więcej: Ducha Prawdy, Którego słowa są niezwykle metaforyczne, i Którego, choć słyszymy, możemy zrozumieć niedokładnie. Jeśli pomyślimy, że rozumiemy Go w sposób nieomylny, to równie dobrze możemy powiedzieć, że jesteśmy nieomylni, a będąc nieomylnymi jesteśmy kimś więcej niż ludźmi. Szukam prawdy poprzez poznanie kardiognostyczne i przez to nie wszystko wydaje się tak oczywiste, jak racje płynące z rozumu.
Pozdrawiam Cię omyku oraz Wszystkich, którzy dyskutowali.